Wat een merkwaardige traditie

Op het terras naast de beek een salade gegeten.

Eerst ontbeten op het terras van het hotel. Vervolgens de wandeling van gisteren nog een keer gemaakt. Het is werkelijk een paradijselijke omgeving. Aangekomen bij het eind zijn we neergestreken bij een restaurant en hebben een voor ons doen zeer matige lunch genoten. Leuk gesprek met de ober gevoerd. Hij gaf ons een advies voor een mogelijk volgend bezoek aan Spanje, het park Barbate, aan de Atlantische kust van Spanje, een onbekende maar mooie bestemming.

Regelmatig maakte ik mijn zonnepetje nat in de Majaceite voor
de broodnodige verkoeling.

Roos vroeg aan de ober of hij ook had meegedaam met het al honderden jaren oude traditionele spel van de strijd van de christianos tegen de moren. "Nee", dat deed hij niet; er vielen rake klappen in de strijd en daar deed hij niet aan mee. Kennelijk gaat het er heet aan toe ondanks dat het onderling bekenden uit het dorp moeten zijn. Degene die ons gisteren in het restaurant met de varkenswangen had geholpen was duidelijk "van hier" en nogal potig uitgevoerd; ik kon me "de strijd" nu wel wat beter voorstellen. Ik kreeg wel zo'n raar gevoel dat die strijd nog steeds, zij het wereldwijd gestreden wordt als je de berichten over bomaanslagen en terreur acties leest. De onderlinge haat is toch diep blijven zitten tussen de christenen en de moren die honderden jaren geleden Europa uitgeslagen zijn.

Wij liepen weer terug langs de forse beek, de Majaceite. Er waren nogal wat jongelui met hun onderwijzers aan de wandel; het "Ola" was niet van de lucht, maar wel bij de vleet.

Bloemenpracht alom

Terug in El Bosque eerst maar een biertje. Om vijf uur ging de supermarkt open en kon ik de salchichon kopen die ik aldaar al vanaf het eerste moment op het oog had. Plakje geproefd en het smaakte als vanouds.
'savonds laat nog een klein hapje gegeten onder hels kabaal van de in Spanje onvermijdelijke tv; deze keer geen voetbal maar stierenvechten. Ik erger me wild aan deze dierenkwellerij; zo'n kansloos beest dat half verbloed nog gepest en gestoken wordt en dat wordt door duizenden toeschouwers met gejuich en applaus begroet.
Na een stier of drie was het wel gebeurd en werd het wat rustiger; we konden elkaar met enige moeite zelfs verstaan​! Word je in Griekenland na enige tijd zat van die rot muziek daar heb je het zelfde in Spanje met de herrie. Maar fijne landen blijven het toch hoor!