"Moeders zondag" en "de gouden roos"

Van vriend Dick kreeg ik het boek "Moeders zondag" van Graham Swift gestuurd; volgens Dick een ontroerend mooi boek. En inderdaad, een emotioneel roerend liefdesverhaal, geschreven vanuit het perspectief van de schrijfster die het boek op latere leeftijd, als bejaarde vrouw geschreven zou hebben ware het niet dat Graham Swift een man is. Dat verdraaien van het perspectief is een verrassend element in een boek en kan per definitie slechts in een roman worden verwoord dunkt mij.
Niet veel later las ik van Paustovskij het verhaal "De gouden roos", een even emotioneel verhaal, een tearjerker over een armoedzaaier, vuilnisman in Parijs die om goed te doen jarenlang het stof van goudsmeden apart houdt en daaruit meticuleus de microscopisch kleine gouden stofdeeltjes verzamelt om daar een "gouden roos" van te doen maken door een goudsmid. En dan zwiept het "verhaal" ook een andere kant op.
Het boek dat is uitgegeven onder de titel "De gouden roos" is bijna een handleiding voor schrijvers. Het titelverhaal behelst de werkwijze van een goede schrijver, die feitjes, gebeurtenissen, personen als de goudstofjes uit zijn levensgeschiedenis verzamelt en daar als de gouden roos een literair sieraad van smeedt.
De overeenkomst tussen het verhaal van de absolute literaire meester Paustovskij en de korte vertelling van Swift is misschien wat gezocht maar trof mij.