Conversatie via OllekeBollekes

Vrijwel vanaf het eerste moment dat we met elkaar spraken kwamen de OllekeBollekes, de dichtvorm die werd geïntroduceerd en groot gemaakt door drs. P., Heinz Polzer voor intimi, ter sprake. En ook bij latere gelegenheden was het toch steeds deze dichtvorm die ter sprake kwam; voor Bart was drs. P. een icoon, dat was duidelijk. En aangezien dat ook voor Roos geldt - zij heeft jaren geleden vrij uitgebreid met P. gecorrespondeerd en zij waren beiden ooit lid van het zelfde dispuut - moest ik mij min of meer terug trekken uit de correspondentie die Roos en Bart voerden over het maken van een wandelafspraak. Meer en meer gingen zij over in het Latijn, een taal die ik tot mijn grote frustratie nooit onder de knie heb gekregen. Een enkele keer kon ik nog een zeslettergrepig -, maar wel NLs woord inbrengen, maar daar bleef het dan bij. Overigens is de afspraak nog steeds niet gemaakt en wordt het allengs moeilijker om nog uit te maken om welke datum het gaat; toepassing van het (potjes)latijn heeft zo zijn beperkingen!

Het maken van de eerstvolgende wandelafspraak liep als volgt: 

Bart schreef:

Dactylus, dactylus,

Prijst u de dactylus!

Zin- en vormgevend aan ‘t

Ledig bestaan

1

Muze, het leven is

ollekeïssimo

Dat zal er blijven, mocht

alles vergaan.

2

U spreekt bezorgd van een

ollekebolcomplex?

Laat deze zonderling

lekker begaan.

Tja, twee eindes op één begin… Wat vinden jullie? Of eentje in het Engels, ter gelegenheid van Valentijnsdag

Twenty first century.

Poems are boring, ey?

Man shares his love, with a

smiley on app

Woman responds to his

unromanticity

totally adequate

saying 'No, snap!'

Waarbij opgemerkt moet worden hoe lastig het is om in het Engels een geschikt zeslettergrepig woord te vinden! Waarbij vermeld moet worden dat ik ieder hoofdstuk van mijn proefschrift met een Ollekebolleke (of Higgedypiggedy, de Engels benaming voor het fenomeen) wil beginnen. Niet alleen geschikt voor kerst- en ansichtkaart, ook ter verfraaiing van wetenschappelijk werk!

Hoezo, Ollekebolcomplex? Verder ging de uitnodiging van Bart overigens ontbollekt: 

De vorige keer dat wij elkaar spraken lag er sneeuw op de bomen, inmiddels is er ontluikend groen – hoe maakt u het? Is het weer tijd voor een boswandeling in/op/bij de prachtige Utrechtse heuvelrug?

Onze response was de volgende, waarbij aangetekend dient te worden dat mijn inbreng slechts het zeslettergrepige: "dissertatieveling" was; het rijm komt derhalve op rekening van Roos:

Ratio! Rekenwerk!
Stelling voor stollingen.
Daarover schrijven,
een ernstige taak.

Toch wel weer humor van

dissertatieveling:
ollekes plaatsen per
hoofdstuk en zaak
--------
Heuvelrug! Lenteplek!
wederom wandelen.
Lijkt ons een meer dan
uitstekend idee.

Kun je misschien op de
29e?
Neem dan je goede humeur
maar vast mee.

Helaas blijkt Bart te zijn verhinderd; hij bolkt het volgende:

Koningsdag? Wegwezen!

Reizen met vriendengroep.
Daar waar de weg uit het
spreekwoord ons leidt.

Wat vinden jullie van
postpostherdenkingsdag,
voor een moment vol van
lenterigheid?

Dat is dan weer een datum die ons niet schikt waarop Roos bolkt:

Drukte! Agenda's vol!

Grote verslagenheid!

postpostbevrijdingsdag

is al bezet.

Dat wordt dus wachten tot

postpostsintjuttemis

(mei 21) dan 
redden wij het.

Maar ook die datum schikt Bart niet; ik vrees dat we moeten overgaan tot een laagvloerse correspondentie, misschien zelf een telefoongesprek of - ik durf het bijna niet te vermelden - een Whatsapp'je.

Datumrijm? Metrumdag?

Is dat een muzentaak?

Dichters met afspraken

leren dat snel.

Ik stel dan voor om op

duodetringinta

mei te gaan wandelen,

kunt u dan wel?

Ik moest afhaken en schreef Roos: "Jeetje, wat zijn jullie goed in dat ollekegebol. Welke dag zou hij bedoelen? Afz. een nederig HBS'er".

De correspondentie gaat vast nog voort. Het laatste bericht ontving ik vanavond iets voor 24.00 uur.