Ontmoeting met oude vriend José

Vandaag begon ons weekje "Spanje"; de aanleiding vormde eigenlijk de ontmoeting met José, een oude vriend van Roos uit haar Spaanse jaren. Na lang zoeken en uiteindelijk door een grappig toeval, samenhangend met Stepbridge, waarbij Roos met iemand op afstand bridgete en die in Mijas woonde kon José worden opgespoord. De afspraak was gemaakt om hem vanmiddag te gaan ontmoeten; een hele gebeurtenis als je elkaar in geen veertig jaar hebt gezien.

Heel vroeg met de taxi naar Schiphol en vervolgens met easyJet naar Malaga. Trein naar Fuengirola en door naar hotel los Faroles. Had gelukkig goede WiFi zodat we José konden bereiken met WhatsApp. Even gebeld en een ontmoeting op een terrasje geregeld. 

Salud! na veertig jaar.

Ik zat het radde Spaans van de twee met genoegen te beluisteren en globaal begrijpen wat er werd gezegd. Ging vooral over het nogal turbulente leven dat José had gekend in de afgelopen veertig jaar. Ondertussen zat ik te genieten van mijn eerste (twee) Cruzcampo biertjes. We spraken af dat we vanavond met z'n drietjes zouden gaan eten; we zouden elkaar ontmoeten bij het busstation van Fuengirola; José had een restaurant op het oog.

Terug met de bus naar Fuengirola vertelde Roos mij wat er zoal was uitgewisseld over de afgelopen veertig jaar. Op een gezellig terrasje dronken we een glaasje wijn. Het was warm en we moesten wel even wennen aan deze warmte in Spanje. Leuk om weer n Fuengirola te zijn; het zag er een stuk beter uit dan bij ons eerdere bezoek zo'n jaar of acht geleden; toen was alles behoorlijk vervallen. Nu niet; veel was opgeknapt.

We hadden om 20.00 uur afgesproke bij het busstation; José kwam uit Mijas met de auto en had nogal moeite om ergens een parkeerplek te vinden. Het is inderdaad ongehoord hoe veel auto's er in deze stad rondrijden en vooral geparkeerd staan; daartussendoor ook nog tientallen scooters. Fietsen zie je hier niet; net als de Grieken, lopen Spanjaarden ook niet; roken wèl; vrijwel iedere Spanjaard zie je automatisch een sigaret opsteken. José rookte niet; hij zag er dan ook erg gezond uit; voor een Spanjaard zeker. Net als de Spaanse meneer die wij jaren geleden ontmoetten op een van de Canarias wist José ons te vertellen dat al zijn leeftijdsgenoten inmiddels waren overleden, volgens hem door te veel alcohol en sigaretten. Zou zomaar kunnen.

's-Avonds met z'n drieën gegeten in restaurant El Repipi, een visrestaurant van hoge klasse. Lekker gegeten en verder bijgepraat. Toen nog een fikse wandeling om de auto terug te vinden. Nog wat gedronken in het restaurant waar José's partner Margarita nog aan het werk was. Na afloop bracht José ons terug naar het hotel en rolden we uigevloerd in bed; was een hele dag geweest!