Van klooster Kechria naar Skiathos

Jut en Juul voor het kerkje van klooster Kechria

Elkaar inspirerend tot het goede idee waar we uiteindelijk op uit zouden komen namen we een taxi, niet naar het punt waar we enkele dagen geleden waren begonnen, maar naar de opgang naar het Kechria klooster. Ontzettend leuke tocht met een uitstekend Engels sprekende chauffeur die ons vertelde over "vroeger", de tijd dat hij vanuit zijn woonplaats Volos op het vasteland van Griekenland naar Skiathos kwam voor de meisjes. Hij heeft samen met zijn vriend moeten vluchten voor de jongens van Skiathos die daar niet van gediend waren maar uiteindelijk is hij getrouwd met zijn liefde van Skiathos. Hij vertelde over de tijd dat ze op het strand konden slapen. Hij was erg verontrust over het gebruik van de Smartphones door de jongeren, eigenlijk nog meer dan Roos en ik. Hij sprak uit dat je geen verleden opbouwt door met games bezig te zijn en daar heeft hij wel een punt. Hij noemde dat hij dagen achtereen zou kunnen praten over zijn avonturen en dat de huidige jongeren helemaal geen avonturen meemaken, alleen virtuele gebeurtenissen. Tja, ik heb daar nooit zo over nagedacht maar zie het vooral als nooit zijn op de plek waar je je op dat moment bevindt. We zullen wel zien waar dit schip strandt.

En we hebben er ook steeds zo
lekker van gegeten!

In ieder geval kwamen wij tussen niks en nergens bij een bord aan dat de opgang aangaf naar het Kechria klooster. En inderdaad kwamen we daar na een verrassend lang kronkelpad naar beneden aan. Een bord met dat hier drinkwater zou zijn verraste ons; werd aangevoerd vanuit net zo'n helder beekje als wat we enkele dagen eerder hadden gezien. En we hebben er ook van gedronken; smaakte uitstekend en niet zilt zoals het kwikhoudende water in het apartement.
Het pad naar Skiathos vonden we vanuit het klooster; zag er goed uit leek nog wel bewoond maar niemand vertoonde zich. We konden het kerkje betreden; plechtige sfeer waar Roos nog wat schreef in het gastenboek. Voor de kerk heb ik nog een "onsie" gemaakt met de zelfontspanner.
Het pad liep hoog door het dal en na enige tijd bereikte we dan ook het plekje waar we de vorige keer waren gekeerd. Weer wat gegeten in het rozenveldje en helemaal tevreden naar het apartement gelopen. Ook deze avond hadden we onze portie inktvis ruimschoots verdiend. Fijn wandeleiland dat Skiathos!
Wij waren echt de enigen van het gezelschap dat in ons apartementencomplex was ondergebracht die wandelden; de anderen vonden ons waarschijnlijk gewoon mesjogge omdat ze "het hele eiland" binnen twee dagen al hadden gezien met gebruik van auto's en scooters. Overigens was niemand in klooster Kechria geweest waar wij vandaag waren; was onbereikbaar voor auto of scooter.