Naar mijn Duitse nicht in Düsseldorf

De vijver met de enorme goudkarpers
domineert de tuin.

We zouden afgelopen week eigenlijk gaan wandelen op de Hunsrück maar dat ging niet door; Roos voelde zich afgelopen zondag na het concert helemaal niet lekker; hoofdpijn, duizelig, kortom niet de juiste toestand om op vakantie te gaan. Misschien wordt het allemaal wat veul zoals wij van het een in het ander vliegen. Ik vond het ook wel lekker trouwens dat we er niet opuit gingen en heb de dagen goed kunnen gebruiken om aan mijn "Pieterproject" te werken; naast twee etappes Pieterpad ging ik ook nog gezellig bij schoonzoon Pieter en kleine Bram op bezoek.
We zouden ons bezoek aan de Hunsrück afsluiten met een bezoek aan mijn Duitse nicht Gerti; we zijn verre familie; onze grootmoeders waren volle nichten van elkaar; onze moeders dus achternichten en wij achter-achter nicht en neef. Ontzettend leuk om over zoveel generaties het familiecontact nog in stand te houden.

Manga!

We hebben de afspraak vervolgens omgegooid en omdat Roos zaterdag verplichtingen had ging ik hedenmorgen in m'n eentje naar Düsseldorf. Gerti had gevraagd of ik een beetje vroeg wilde komen want er was feest in Düsseldorf, de "Japantag" en daar konden we heen gaan.
Was een comfortabele en snelle treinreis met de ICE. Op station Düsseldorf stapten twee forse, verklede jonge vrouwen uit, met enorme pruiken en grote zwaarden; een soort Brunhildes uit de opera's van Wagner. Op het stationsplein zag ik allemaal verklede jonge mensen. Van een meneer waarmee ik op de tramhalte in gesprek kwam hoorde ik dat deze verkleedpartij bij de Japantag hoorde; manga, whatever that may be.

Etalage met lekkers bij Heinemann, de
beste konditorei van Düsseldorf

Na de koffie en de lunch gingen Gerti en ik naar het centrum van de stad; een drukte van jewelste met allemaal verklede mensen; kostelijk om te zien. Daarna "Kaffee mit Kuche" bij Heinemann, de beste Konditorei van Düsseldorf; en inderdaad ik heb daar een stuk taart gegeten waarvan ik wel kan zeggen dat ik nog nooit zulke lekkere taart heb geproefd; een fatastische meerlagige taart op een krokante bodem; smaak en mondgevoel waren superbe!
En toen natuurlijk een "Füchschen", Düsseldorfs' biertje of twee gedronken aan een tafel buiten bij de brouwerij. Wat is zo'n Duitse stad altijd genoeglijk. Terug naar het tuinhuisje waar Gerti het hele warme seizoen bivakkeert; klein maar gerieflijk en lekker buiten. "Die Garten" is al sinds jaar en dag in haar familie en heeft in de laatste jaren van de oorlog, toen Duitsland gebombarderd werd de familie onderdak geboden en van voedsel voorzien. Ik had deze "Garten" nog niet eerder echt gezien en was er best nieuwsgierig naar.
Tot slot nog gegeten, op mijn verzoek bij restaurant"Deppe", een echt familierestaurant waar ik inmiddels ook de mensen ken. Om half tien bracht Gerti me naar haar flat en ging zelf door naar de "Garten". Ik sliep binnen tien minuten. Een vermoeiende dag en van zo'n hele dag Duits praten word ik toch best moe merk ik.