Eén glaasje prosecco

Voor de 70e keer een oudejaarsavond; 't is me wat. Kon je als kind de spanning niet aan en was er voorpret met rotjes. Daar deed ik als kind al niet aan mee, braaf en gierig als ik was daar waren buurjongens druk in de weer met rotjes. Ik weet nog dat ze een keer in de hondendrollen rotjes deden en de dan aanstaken; één van die jongens kreeg door de explosie de stront in z'n gezicht; wat moesten we lachen. Later zaten we de hele oudejaarsavond te zuipen; de nieuwjaarsafwas kan ik me nog wel herinneren met een stekende pijn in m'n kop, maar ook in de zeventiger jaren als gehuwd man in mijn ouderlijk huis en dat je dan in het geweld van de rotjes nog door het ouwe buurtje liep met al die herinneringen.
Ik had nog een tiental oliebollen gebakken; paar schepjes bloem, wat gist, goed mengen en dan melk erdoorheen tot de juiste dikte, een kwart van een goudreinet erdoorheen geraspt, een klontje boter, wat suiker, rozijnen en rijzen maar. Als ieder jaar een paar voor de buurvrouw en tussendoor had ik er al een paar soldaat gemaakt; is lekker, maar je wordt er snel misselijk van. Uiteindelijk heeft Roos er twee van gegeten en ik zes?!
Zo rond een uur of acht gisteravond slofte ik naar Roos' huis met de aangebroken flessen rode wijn en het staartje prosecco dat Ab op tweede kerstdag had meegenomen. We zaten wat katterig bij elkaar en besloten om wat te gaan bridgen, dus slofte ik weer terug naar de flat en hebben we tot elf uur gebridged met andere ouderen; er viel geen woord over de viering van het oude jaar; ouderen geloven het wel die zogenaamde feestdagen. En inderdaad, na dit ritueel zo vaak te hebben meegemaakt is het welletjes.
Tegen elf uur liep ik voorzichtig terug naar Roos' huis en hebben we de rode wijn en het glaasje prosecco gedronken; ook dit jaar heb ik het glaasje "Everts' roem" helemaal vergeten. Het vuurwerk barstte om twaalf uur pas echt goed los; het is allemaal prachtig siervuurwerk dat de klok slaat; best mooi om te zien. Om half één gingen we op één oor; niks dronkenschap.