De voorlaatste etappe

Een antieke begraafplaats onderweg

Het beloofde vandaag mooi, droog maar wel koud weer te worden; ons wachtten nog twee etappes van het Maarten van Rossempad. Van mij had de voorlaatste wel gestolen mogen worden, maar Roos, puriste van ons tweeën stond erop om deze weinig uitdagende etappe te doen. Zit wat in, en met z'n tweetjes is het altijd gezellig. Was trouwens wel een tijd geleden dat we een echte etappe samen deden.
En zo ontmoetten we elkaar op de bushalte voor de bus van 5.55 uur naar Utrecht CS. Daar haalden we een Intercity trein die we volgens 9292.nl helemaal niet hadden kunnen halen, maar in de ochtendvroegte was de bus in no-time op het station. Overgestapt in Zwolle voor de stoptrein naar Meppel en daar koffie gedronken en me grondig ontlast alvorens op weg te gaan naar de wereldplaats De Wijk of eerlijk gezegd een metropool iets verderop waar me de naam niet van te binnen wil schieten.
Tot mijn grote opluchting functioneerde de GPS naar wens en konden we de route makkelijk vinden. Het was nog een beetje schemerig toen we rond half negen op pad gingen. Lekkere vrieskou, NoordOostelijke wind, zonsopgang met mooie rode hemelkleur, later knetterblauwe winterlucht. De omgeving was zo saai als maar kan, maar dat maakte ons niet uit; we lieten kilometer na kilometer achter onze hielen; gezellig koutend vooral over onze wederwaardigheden van afgelopen zaterdag.
Was weinig te zien dat de moeite waard was om te fotograferen voor deze blog; een brandende fakkel van een gasboring vermoed ik en een oud kerkhofje waren feitelijk het enige. Uiteindelijk kwamen we nog onverwacht snel aan in Havelte en twintig minuten later hadden we de bus met daarin de zelfde chauffeur die ons 'smorgens op de startplek had gebracht.
Roos moest snel naar huis en nam de bus. Ik ging naar de visboer en genoot van een heerlijke portie kibbeling en nam wat zalmsnippers mee. Was een fijne wandeldag geweest. 's-Avonds hebben we het laatste staartje van de Sancerre gedronken, met heerlijke zalmsnippers.