Excusez le mot, maar het was zo'n rotzooitje op straat vanmorgen met die storm dat ik het slechts op deze puur Amsterdamse wijze kan omschrijven. Overal in de straten waar ik doorheen liep vanaf het huis van Roos waaide het plastic rond; bakjes, dozen, eierdozen, plastic verpakkingen van alles draaide rond in de storm. De bosjes lagen bezaaid met allerlei zooi; de moderne bakken met de opvallende oranje deksels waren voor een groot deel omver gewaaid; deksels open en het plastic afval kon vrij ontsnappen; dat was de oorzaak van deze chaos. Begint de troep van "oud en nieuw" dankzij de regen langzaam te verdwijnen daar krijgen we nu kennelijk het fenomeen van de plastic rommel in de bosjes. Daar heeft waarschijnlijk niemand bij stil gestaan. Grappig genoeg was de straat waarin ik woon, met haar flats gevrijwaard van de oranje deksels en dus ook van de rotzooi in de bosjes. "Wij" krijgen grote ondergrondse containers waar we het verpakkingsafval kunnen dumpen. Heden hebben we daarvoor ook een container staan; daar gooien Roos en ik ook ons plastic afval in weg. Ondanks dat wij ons best doen om daarvan zo weinig mogelijk te gebruiken door bij "de boer" en "Theo" zonder verpakkingsplastic te kopen hebben we toch een verbazingwekkende hoeveelheid daarvan.
In de boeken van Craig Venter las ik over zijn tocht over de oceanen; daarin spreekt hij ook zijn zorg uit over de plastic zooi in de zeeën; er was geen mijl op de enorme oceaanvlakte waarin je geen plastic afval kon waarnemen. Een filmpje op Youtube liet een tropisch eilandje zien, ver van alle continenten verwijderd, waar een zeeschildpad haar eieren legt op een strand dat bezaaid is met plastic rotzooi; de piepkleine zeeschildpadjes die over de plastic doppen en ander afval hun weg naar zee proberen te vinden.
Het is ontluisterend waar wij mensen de aarde mee opschepen.
Ondertussen waait het enorm hier buiten; wordt deels bepaald door de toegenomen en nog steeds toenemende concentratie CO2 in de atmosfeer, ook al veroorzaakt door de moderne mens door het verstoken van fossiele brandstof.
Waar moet dat heen en hoe zal het gaan? Waar die rotzooi vandaan komt, dat weten we inmiddels, maar ja, we doen er collectief geen donder aan.
In de boeken van Craig Venter las ik over zijn tocht over de oceanen; daarin spreekt hij ook zijn zorg uit over de plastic zooi in de zeeën; er was geen mijl op de enorme oceaanvlakte waarin je geen plastic afval kon waarnemen. Een filmpje op Youtube liet een tropisch eilandje zien, ver van alle continenten verwijderd, waar een zeeschildpad haar eieren legt op een strand dat bezaaid is met plastic rotzooi; de piepkleine zeeschildpadjes die over de plastic doppen en ander afval hun weg naar zee proberen te vinden.
Het is ontluisterend waar wij mensen de aarde mee opschepen.
Ondertussen waait het enorm hier buiten; wordt deels bepaald door de toegenomen en nog steeds toenemende concentratie CO2 in de atmosfeer, ook al veroorzaakt door de moderne mens door het verstoken van fossiele brandstof.
Waar moet dat heen en hoe zal het gaan? Waar die rotzooi vandaan komt, dat weten we inmiddels, maar ja, we doen er collectief geen donder aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten