Rafael licht toe wat we vandaag gaan doen |
Na twintig minuten begon de klim; in gezwind tempo begon de groep aan de forse stijging. Het ging mij redelijk af in het begin; maar de groep ging maar door en het tempo lag hoog, zeer hoog zelfs aldus Rafael. Ik deed het rustig aan en liep vrijwel achteraan; alleen Corry liep nog achter mij toen Rafael aan mij vroeg: "wacht jij op Corry". Nu hoef je dat aan mij nauwelijks te vragen; ik houd altijd rekening met anderen en zou ook ongevraagd bij de laatste van de groep zijn gebleven. Maar het zou anders lopen.
De groep ging maar door en rustte geen moment; het tempo lag hoog; mijn motor is niet zo geweldig sterk en ik begon te haperen. Corry en ik liepen achteraan met dien verstande dat zij op mij wachtte; ik moest echt af en toe even stoppen om weer bij te komen. Niet de adem of vermoeidheid, maar gewoon even bijkomen. Rafa kwam nog even terug om te kijken hoe het met de achterblijvers ging en gaf aan dat we vooral rustig aan moesten doen. De groep zat iets hoger te wachten terwijl een deel nog een rondje liep aldaar. Daar aangekomen dronken we de door Rafa meegenomen koffie en een stukje hartversterking in de vorm van chocolade; Theo had een koek voor me; verder had ik absoluut geen trek.
Evi is vandaag alweer vijf jaar geworden! |
Eenmaal weer op het appartement aangekomen was ik zo door en door koud en behoorlijk vermoeid dat ik even de luikjes heb gesloten. Daarna gedoucht, opgewarmd en warm aangekleed. Kon er weer helemaal tegen.
Kleindochter Evi is vandaag jarig; een leuke serie foto's kreeg ik via dochter Arja. En een uitvoerige WhatsApp conversatie; wat is de wereld toch klein geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten