Nu wel langs de Steinbach

Enorme pollen (veen?)mos. Zie je slechts af en toe.
De meeste vegetatie betreft gras

Net als enkele weken geleden gingen we met de bus naar Eupen en door naar Ternell. Ook nu langs de Getzbach tot het koffiebankje. Er lag geen sneeuw dit keer, maar toch fraai en fijn om hier weer te zijn. Doodstil, maar wel veel fietsers en enkele wandelaars die van dit fraaie landschap genoten. We staken na het koffiebankje over de Getzbach in de andere richting dan de laatste keer, dus niet langs het Janssenkreuz maar richting het open Venn. Ik kon het malle boompje niet meer onderscheiden; het was fijn om hier weer door de drek te zwoegen; door de verdwenen vorst was de grond waarop we liepen gewoon veerkrachtig geworden; voelde grappig aan. Uiteindelijk kwamen we aan bij de bekende vijfsprong; Dick wist precies hoe we moesten lopen; een overzichtskaart hielp daar bij. Zo bereikten we de Steinbach; deze keer konden we deze wel volgen; er was geen jacht dit keer.

Anderhalf jaar geleden heb ik deze fraaie route, die ik ooit samen met Anneke heb ontdekt, nog gelopen met een jonge vent die aan een soort overlevingstocht bezig was en die ik kon wijzen op de pracht van deze omgeving.

Dick bestudeert de overzichtskaart

Ik kom hier al zo lang en vind het iedere keer weer schitterend om langs dit stuk van de beek te ploeteren; op bepaalde plekken is het altijd drekkerig en moet je uitkijken om niet met je achterste in de modder terecht te komen. Langs "die Rote Stein". met daarin de goot waardoor het water al die jaren stroomt en die daar nauwelijks zichtbaar van is uitgesleten; Kupfermühle waarvan Dick en ik ooit dachten dat daar een zijbeek in de Helle stroomde; we zaten er helemaal naast!? Langs de inlaat van de Weser, die in België is omgelegd; langs de resten van een watermolen, ploeterend door de modder.
Dick had het lijstje met vertrektijden van de bus; we haalden de zelfde bus als een paar weken geleden; in totaal een 15 kilometer gelopen. Was weer een fijne wandeldag.
Bij Dick nog thee gedronken en de tas ingepakt; met bus en trein naar huis. Om negen uur nog bij Roos wat geborreld en heerlijk geslapen.
Hier de wandeling als vastgelegd door Dick (na beginscherm even scrollen).

Bordje met nog enigszins leesbaar: Steinbach

Restanten van de watermolen die hier ooit functioneerde
in deze nu in België omgeleide Weser

Overloop van de Weser naar de Steinbach

Niet zichtbaar verder uitgesleten goot in "die rote Stein"

Plek met de naam "Kupfermühle"; ooit dachten Dick en ik
deze plek bij de Helle

Veld met verdorde varens