puppet on a string

Mijn privé bibliotheek waar e-reader, boeken en woordenboek
voor het grijpen liggen. 

In 1971 studeerde ik af als biochemicus, 18 jaar na de ontdekking van de structuur van DNA. Tijdens de studie kregen we college over het transcriptie en translatie proces, het aflezen van DNA en de vorming van mRNA resp. het aflezen van mRNA en het produceren van proteïnen, eiwitten; een schitterend proces, product van miljarden jaren evolutie.
Dat is inmiddels wel 47 jaar geleden en in die tijd is er ongelooflijk veel gebeurd in de wetenschap; met steeds geavanceerder technieken zijn de wonderen van de levensprocessen verder en verder ontrafeld. Daarbij doet de natuur de onderzoekers overigens wel steeds voor nieuwe raadsels stellen; naarmate er meer bekend is lijkt het erop of er ook steeds meer raadsels opgelost moeten worden.
Met het lezen van Rutherford, Dawkins en laatstelijk nu Craig Venter, maar ook in gesprek met mijn buurman Sjoerd, blijkt toch wel hoe geavanceerd de techniek en de kennis is geworden. Soms trek ik wel eens mijn wenkbrauwen op wanneer er gemakkelijk - zoals nog niet zo lang geleden op TV door de voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Wetenschap meen ik - wordt gezegd dat we "alleen nog maar" en dan noemt hij het veranderen van het DNA van patiënten met taai slijm ziekte "en dan kunnen we het genezen". Zo makkelijk ligt het helaas allemaal niet zo blijkt uit Chinees onderzoek..
Ik kan vooral smullen van alle feitelijkheden, alle vondsten, de "wonderen" in de biologie.
Dat ervoer ik ook in mijn eigen wetenschappelijke tijd; onderzoek naar de pathogenese van SLE en immuunsuppressie (zou nu AIDS genoemd worden denk ik, maar die ziekte "bestond" toen nog niet, was althans niet bekend als zodanig).
Het fantastische van de huidige tijd is vooral ook dat er zo veel en zo begrijpelijk over geschreven wordt; ik lig dan ook (veel te veel?) uren in mijn privé bibliotheek te lezen in boeken die via de openbare bibliotheek, UB maar vooral via e-Books tot mij komen.
Overigens bekruipt mij steeds meer het gevoel dat wij mensen, net als alle andere organismen "puppets on a string" zijn, marionetten; we hangen aan de draden van het DNA. Gedrag, lichamelijke en andere kenmerken, het wordt op de een of andere manier door ons DNA bepaald en dat is van individu tot individu verschillend. Zet mij aan het denken; tijd voor een wandeling!!