In het boek Life, handelend over de hedendaagse ontwikkelingen op het gebied van de moleculaire biologie wordt ook gesproken over ontwikkelingen met betrekking tot het verder doen opschuiven van de maximale leeftijd die je als mens zou kunnen bereiken; dat heet longevity. Nu heb ik daar vorig jaar ook al eens een giechelende hoogleraar uit Australië over horen speculeren tijdens "Zomergasten"; volgens haar zouden we nog wel eens de 130 gaan halen?!
Nu hoop ik zelf komend jaar mijn 7e decennium vol te gaan maken, tevens hebben we Roos' hoogbejaarde moeder afgelopen week naar haar laatste rustplaats mogen begeleiden, op een haar na 100 jaar oud; honderd jaar worden is in het algemeen niet iets om naar uit te zien, laat staan 130.
Gisteravond, op weg naar Roos kwam ik Albert tegen; hij liet de honden uit en we maakten natuurlijk even een praatje waarbij het "alweer een jaar om" natuurlijk de haag onzer tanden passeerde. "Het gaat ook steeds sneller", was mijn antwoord en merkwaardig genoeg lijkt dat ook echt zo, zelfs wanneer je dat jaar als een ei zo vol hebt gepropt als Roos en ik dit jaar hebben gedaan; 10 keer minstens op stap geweest en nog drie "nieuwe dochters", het was me het jaartje wel, en toch is het omgevlogen voor je gevoel. Hoe dat gevoel nou zo komt heb ik me afgevraagd; waarschijnlijk omdat je zo'n jaar relateert aan de jaren die je al hebt gehad; wanneer je 10 bent betekent een jaar 10% van je hele leven, voorwaar een fors deel, maar wanneer je 70 bent is dat nog maar iets van 1,4%; je hebt het allemaal al eens gezien en een zekere verveling begint zichtbaar te worden.
Gezond eten, veel lichaamsbeweging en je niet al te veel zorgen maken; dat zijn factoren die de kwaliteit van het leven positief beïnvloeden. En hoe lang het dan al met al duurt? het gaat toch vooral om de kwaliteit, En een leven duurt precies een leven en uiteindelijk zal het altijd eindigen. Dus maak er wat van en vraag je niet te veel af hoe lang het nog zal kunnen gaan duren.
En wat betreft de oliebollen; ik had er eigenlijk geen zin in om te gaan bakken; toch gedaan omdat je dit soort tradities in stand moet houden. Een paar lepels bloem, wat gist, zout, suiker en een klontje boter; toevoeging van Willem van Heertum, een stukje geraspte goudreinet; melk tot het de juiste dikte had, laten rijzen, en afbakken. In totaal had ik tien oliebollen, waarvan twee voor buurvrouw Kaat; heb er intussen 3 opgesmikkeld dus nog vijf voor vanavond, als ze de avond halen har har. Roos houdt er niet van; heeft genoeg aan één oliebol voor de traditie.
Nu hoop ik zelf komend jaar mijn 7e decennium vol te gaan maken, tevens hebben we Roos' hoogbejaarde moeder afgelopen week naar haar laatste rustplaats mogen begeleiden, op een haar na 100 jaar oud; honderd jaar worden is in het algemeen niet iets om naar uit te zien, laat staan 130.
Gisteravond, op weg naar Roos kwam ik Albert tegen; hij liet de honden uit en we maakten natuurlijk even een praatje waarbij het "alweer een jaar om" natuurlijk de haag onzer tanden passeerde. "Het gaat ook steeds sneller", was mijn antwoord en merkwaardig genoeg lijkt dat ook echt zo, zelfs wanneer je dat jaar als een ei zo vol hebt gepropt als Roos en ik dit jaar hebben gedaan; 10 keer minstens op stap geweest en nog drie "nieuwe dochters", het was me het jaartje wel, en toch is het omgevlogen voor je gevoel. Hoe dat gevoel nou zo komt heb ik me afgevraagd; waarschijnlijk omdat je zo'n jaar relateert aan de jaren die je al hebt gehad; wanneer je 10 bent betekent een jaar 10% van je hele leven, voorwaar een fors deel, maar wanneer je 70 bent is dat nog maar iets van 1,4%; je hebt het allemaal al eens gezien en een zekere verveling begint zichtbaar te worden.
Gezond eten, veel lichaamsbeweging en je niet al te veel zorgen maken; dat zijn factoren die de kwaliteit van het leven positief beïnvloeden. En hoe lang het dan al met al duurt? het gaat toch vooral om de kwaliteit, En een leven duurt precies een leven en uiteindelijk zal het altijd eindigen. Dus maak er wat van en vraag je niet te veel af hoe lang het nog zal kunnen gaan duren.
En wat betreft de oliebollen; ik had er eigenlijk geen zin in om te gaan bakken; toch gedaan omdat je dit soort tradities in stand moet houden. Een paar lepels bloem, wat gist, zout, suiker en een klontje boter; toevoeging van Willem van Heertum, een stukje geraspte goudreinet; melk tot het de juiste dikte had, laten rijzen, en afbakken. In totaal had ik tien oliebollen, waarvan twee voor buurvrouw Kaat; heb er intussen 3 opgesmikkeld dus nog vijf voor vanavond, als ze de avond halen har har. Roos houdt er niet van; heeft genoeg aan één oliebol voor de traditie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten