Arme Jezus

Marktplein van Jesus Pobre

Je moet niet raar staan te kijken als nuchtere, voorheen misschien zelfs protestantse Hollander bij de namen die in dit nog steeds heel katholieke land vigeren. Zo bezochten we vandaag de woonplaats van Marion en Anne-Marie, Jesus Pobre oftewel arme Jezus.

We maakten een mooie wandeling in de omgeving van dit dorpje; het weer is duidelijk wat omgeslagen; we kregen zelfs enige regen te verwerken; niet veel, maar zeker niet niks; in ieder geval voldoende om de wandeling te onderbreken en een gezellig tentje binnen te vallen voor een koffie.

Roos had vanmorgen een stel lamskarbonaadjes voor me gebakken voor de lunch; daarvan smikkelde ik er een stel alvorens we het tentje binnen vielen. Smaakte voortreffelijk; ik hoefde eigenlijk niet meer te lunchen, maar het zou heel anders lopen.

Een lamskarbonaadje om mee te beginnen.

Na de koffiestop gingen we door naar een aldus de chica's chique badplaats hier in de buurt. Het idee was om te gaan lunchen en daar werd ruimschoots de tijd voor uitgetrokken. "Tjee, wat moet ik dan al die tijd doen", bedacht ik mij. Maar de chica's hadden een vermetel plannetje en "ontvoerden" mij naar een hen bekend restaurantje aldaar en ik was niet zo goed om hen de lunch aan te bieden. En we hebben toch gezellig zitten schransen. Ik koos de kleinste onderdelen van het menu, te weten gamba's con ajil, eendenborst en een lekker toetje, een soort wentelteefje, maar dan anders. De dames namen schaamteloos grote borden vol salade en ander lekkers. We lieten het ons goed smaken.

Geheel verzadigd knorden we met de hele groep weer terug naar Calpe. Om vier uur nog een gezamenlijke borrel. 's Avonds hoefde ik niet meer te eten.