Ronja en Calpe

Kleindochter Ronja

Gisteravond keurig op tijd geland in Alicante; volgens afspraak opgehaald door Rien en Ria, vrijwilligers van de organisatie "Loopend Vuurtje" waarmee we ons hier in Spanje gaan inspannen; lekker wandelen onder leiding van Rafael, een Spaanse wandelgids. Spannend hoor, want we hadden geen idee wat we konden verwachten; ons onderkomen bleek misschien wat koud - onze eigen schuld want er bleek wel degelijk verwarming te zijn! - maar buitengewoon gerieflijk; bijna zo groot als mijn flatje in De Bilt: "daar gaan we ons wel in thuis voelen Roos", begonnen wij ons avontuur van overwintering in Espagna. 

Vanmorgen om half twaalf - gelukkig niet zo vroeg want we werden pas laat wakker - werden we verwacht op de parkeerplaats voor de eerste wandeling, tevens wandelconditietest voor de leiding. Eerst met de auto door de betonwoestijn van Calpe naar de bergen; een indrukwekkend kalkmassief dat bijzonder goed toegankelijk bleek. We maakten kennis met Rafael en gingen op weg. De groep, die vooral uit dames bestaat ging op weg, genoeglijk koutend, hijgend en zwetend; het was absoluut niet koud en ik was veel te dik gekleed met een herfstbroek en thermo-ondergoed; enkele lagen deed ik snel in m'n rugzak, gelukkig maar, want Roos vond het maar koud en had te weinig kleren aan; zij kon mijn trui en overhemd er best bij hebben. Kwam dus helemaal goed uit. Ergens halverwege, zeker 2 uur gaans, splitste de groep zich, waarbij een klein deel verder ging naar de top. Roos ging niet mee; zij was de nacht tevoren erg aan het hoesten geweest en had het gevoel dat ze wat grieperig was. Ik had eerlijk gezegd überhaupt niet verwacht dat ze mee zou gaan vandaag, dus dat viel alleszins mee.

Not so lonely at the top

Op de top heb ik de foto gemaakt die deze blog siert; duidelijk is de verweerde kalkstructuur te zien; echte karstverschijnselen.

Toen we uiteindelijk na een uurtje of zes wandelen de auto weer bereikten had ik het ook echt wel gehad; was een heerlijke wandeldag geweest. De groep kwam weer bijeen in de "stamkroeg" waar we een borrel namen. Ik bekeek mijn Smartphone voor berichten en zag tot mijn grote genoegen dat dochter Joke mij meldde dat haar dochtertje Ronja die dag ter wereld was gekomen. Vergezeld van een foto was dit een wel heel vrolijk berichtje voor deze opa. Ik zal vragen of de foto ook in de blog geplaatst mag worden. De hele groep bracht een dronk uit op de boreling, de kleine Ronja.