Dit boek draait vooral om de eerste schepping van synthetisch leven; leven dat overigens uit een levende cel wordt geperst door deze te voorzien van synthetisch DNA. Of je hier nu echt moet spreken over synthetisch leven beschouwt Craig zelf ook als een punt van discussie. De overeenkomst met een computer en programmatuur wordt snel gemaakt; DNA als programmatuur waarmee je een computer voedt; zonder operating system doet een computer niets met software dunkt mij. Blijft voor mij overeind dat ik het een biochemisch kunststukje van de hoogste orde vind. De problemen die Venter met zijn team met een jarenlange inzet het hoofd heeft geboden hebben uiteindelijk tot een bijzondere set van gereedschap geleid en een enorme vergroting van het inzicht in DNA en de cel. Ik ervoer het als een revelatie wat ik allemaal las in dit boek.
Bij de discussie over of dit nu echt synthetisch leven genoemd mocht worden kwam ook de biogenese, het ontstaan van leven aan de orde. Ook Venter spreekt hier feitelijk over een mysterie en sluit niet uit dat het leven vanuit het heelal is aan komen waaien. Wat zou ik hem graag kennis willen laten nemen van mijn bloggie hieromtrent omdat in mijn visie de levenssoep met alle enzymatische precursors hier al in worden gepostuleerd, daarbij de plaats voor een informatiedrager scheppend. Mijn hypothese lijkt zo beschouwd wel een beetje op zijn experiment waarbij synthetisch DNA werd ingebouwd in een functionerende cel zonder functionerend DNA. Leuke zijsprong.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten