Nathalie afgestudeerd!

Zo, Nathalie is afgestudeerd

Tot onze verrassing had Nathalie ons uitgenodigd om op de plechtigheid van haar afstuderen aanwezig te zijn. En zo togen wij hedenmorgen in alle vroegte naar het station voor de reis naar Groningen. Gelukkig had de trein naar Zwolle nauwelijks vertraging bij vertrek maar toch voldoende om de intercity naar Groningen te missen, die overstap is nauwelijks te halen, maar gelukkig was er ook een stoptrein en die haalden we gerieflijk. In Groningen namen we de bus maar stapten uit op de verkeerde halte en moesten nog een heel eind lopen om bij Nathalie en Kees te komen voor de kleine lunch die zij ons bereid hadden. Maar dat was allemaal geen probleem, de plechtigheid was pas om half twee. Het hele gezelschap ging wandelend naar de binnenstad van Groningen, we betraden het imposante Universiteitsgebouw en de senaatskamer met een enorme galerij van schilderijen van voormalige rectores van de Universiteit.
De plechtigheid bestond uit een inleiding door de voorzitter van de plechtigheid waarin hij - in het Engels - de nadruk legde, althans dat was wat ik over heb gehouden uit zijn verhaal, dat studeren en leren feitelijk "het leven" betekenen, de academische vorming is niet primair een beroepsopleiding doch een aanzet tot een manier van leven, dat werd tot mijn genoegen met nadruk uit de doeken gedaan, past helemaal niet meer in deze tijd had ik het gevoel.
En vervolgens een toespraakje tot iedere individuele kandidaat door de respectieve projectleider eveneens in meestal onverstaanbaar Engels. Zo ook voor Nathalie waarna, op Ron na alle voor haar aanwezigen, dus haar echtgenoot Kees, haar moeder en schoonvader alsmede Roos en ik ons verdrongen om een foto te schieten, tot hilariteit van de voorzitter die opmerkte dat je wel kon zien dat de fotografie binnen haar familie een belangrijke plaats innam. Toen ik aan de beurt was voor een foto was de hele plechtigheid van het tekenen van de bul achter de rug dus verzocht ik haar om nog even de pen op te heffen. Ze deed dat met een grote lach op het gezicht, wat zal ze zich na al die jaren ploeteren opgelucht voelen nu het diploma behaald is.
Na afloop had Nathalie ons allen nog uitgenodigd om in de nabijheid van het academiegebouw nog even bijeen te zijn onder het genot van een kopje koffie. Ik sprak bij die gelegenheid nog even met haar schoonvader Wim. En daarna op naar de trein.