Keurig volgens dienstregeling

 

Mysterieuze jeneverbesstruikenin de mist

Vanmorgen klokke half acht ging de wekker, ik lag als gewoonlijk al lange tijd wakker en nam dan ook het voortouw om aan het ontbijt te gaan. Uit de wekkerradio klonk een bekend pianowerk waarvan ik aarzelde of het van Liszt of van Chopin was, de linkerhand vond ik een beetje lullig, kon dus geen Chopin zijn en inderdaad het bleek van de overigens zeer door ons bewonderde Schubert te zijn en inderdaad de linkerhand deed in veel van het stuk denken aan zijn "linkerhanden" bij veel van zijn liederen, waarover verder niets dan goeds hoor. Neem nou zo'n meesterwerk als "der Erlkönig", zo'n linkerhand is veelal zo'n zich herhalend, zij het telkens modulerend repetitief akkoord, wat ik hierboven als lullig benoem, in liederen is het vaak juist heel richtend, maar in zo'n puur pianowerk vind ik het wat ondermaats klinken (sorry Franz), want het stuk, ik weet weer niet wat het was?!, was prachtig met zo'n vloeiende rechterhand, nou ja, mooi begin van de dag. We zouden weer naar de Vennerij gaan, vooral om weer zo'n knappend verse struik boerenkool te halen en eventueel weer een doos kakelverse eitjes. Ik had gisteren op weg naar Roos alvast een achttal lege eierdozen voor de Vennerij in m'n rugzak gestopt. 

Roos op de Archemerberg

Eerlijk gezegd had ik er een beetje op gerekend dat de trein naar Zwolle weer vertraging zou hebben zodat we de aansluiting in Zwolle naar Ommen zouden missen, maar nee hoor, "geheel volgens dienstregeling", de consequentie zou dan wel zijn dat het lang zou duren voordat we in Vilsteren aan de wandeling naar de Vennerij konden beginnen, maar daarom niet getreurd, wij zijn goed in het omgooien van plannen en zo besloten we om dan op de halte Lemeleresch uit te stappen en dan terug naar Ommen te wandelen via de Archemerberg en de Regge, dus geen boerenkool. Was een heerlijke wandeldag zo rustig babbelend onderweg. Het is niet te geloven maar we hebben na al die jaren nog steeds permanent praatstof, hoewel het wel heel vaak over onze mega-familie gaat met al die categorieën van kinderen  (wettelijke -, donor -, schoon -, stief -, bonus -, en kleinkinderen), totaal meer dan 40 volgens Roos, maar lekker dynamisch. Maar dit keer nam ook Ischa Meijer een deel van onze aandacht, een intrigerende persoon. 
Onze wandeling vond plaats in een kleine wereld door de mist, jeneverbesstruiken stonden als spoken in de mistige bossen, vanaf de Archemerberg kon je niet ver zien, ik houd daar wel van. Op station Zwolle namen we afscheid en gingen weer elk ons weegs.
's-Avonds heb ik weer een paar podcasts van de VPRO doorgeluisterd, ik kan daar best van genieten.