Eieren en boerenkool

 Afgelopen week had ik een ferme pan stamppot boerenkool gemaakt van de stronk die afkomstig was van de Vennerij. Het resultaat was zo ontzettend lekker dat ik vandaag op pad ging om nog zo'n vers uit de tuin gesneden stronk op te gaan halen en mijn eiervoorraad aan te vullen. Het was zowaar droog weer en met de trein van 9 uur uit Wijhe vertrok ik naar Zwolle. Helaas had de IC uit Roosendaal inmiddels zo'n vertraging opgelopen dat ik de Arriva stoptrein naar Ommen op enkele seconden miste, maar daarom niet getreurd, de Vennerij loopt niet weg en in Zwolle kun je bij het bakkertje best wat lekkers scoren en daar stond mijn mond juist naar. Met enige moeite en navraag bij een vriendelijke jonge dame aldaar vond ik het bakkertje en die kon mij voorzien van twee hartige baksels waarvan ik de eerste al direct liet intreden. Vervolgens nog even de Trouw gelezen in de lekker warme bibliotheek van Zwolle en met de eerst volgende stoptrein van een uurtje later naar Dalfsen waar het buurtbusje naar Ommen al trouw stond te wachten. Ik werd vriendelijk ontvangen door de vrijwilliger/chauffeur die opmerkte dat ik een week eerder ook bij hem in de bus had gezeten. Er ontspon zich als gewoonlijk een genoeglijk gesprekje onderweg en al snel was ik weer in Vilsteren. 
Intussen is die route van Vilsteren naar de Vennerij routine geworden, maar voor de "gezelligheid" had ik "Truus" toch maar aangezet en kwam ik met haar opmerkingen aan bij de bekende plek. Tot mijn opluchting lag er een enorme stronk boerenkool, daar was ik toch eigenlijk gekomen (en voor de heerlijke wandeling natuurlijk). Eerst at ik maar de tweede lekkernij uit Zwolle in de luwte van de als winkeltje ingerichte paardentrailer, vervolgens brak ik de bladeren af en deed die in de meegenomen tas, de overgebleven stronk ging naar het kippenhok. Nog een drietal dozen met eieren en na het afrekenen in het potje weer op weg verder naar Dalfsen. Daar kwamen twee mij bekende honden aangerend en inderdaad daar was Ester aan de wandel en we maakten nog een praatje. Zij vertelde nog over de saamhorigheid in dit gebied waar ze ook oorspronkelijk vandaan komt en de hulp die ze had mogen ontvangen toen onlangs een stel van hun paarden was ontsnapt uit het weiland en in de buurt aan de haal waren gegaan.
Het was gelukkig droog en zo liep ik verder door het doorweekte landschap. Ik verlegde de route dan ook over het nieuw aangelegde betonpad en was keurig op tijd op het station waar even later de trein naar Zwolle weer arriveerde.