 |
| Niet meer dan een vliesje ijs op de ijsbaan |
In het oude fotoboek met foto's uit mijn jeugdjaren zit o.a. een klassefoto uit de 5e klas van de lagere school met meester Buisman. Op de foto met zeker veertig kinderen herken ik de gezichten uit die lang vervlogen tijd waaronder Bertje Slingeland met z'n licht blonde koppie. Van hem was ik destijds behoorlijk onder de indruk omdat hij wanneer er ijs lag zich al snel op de gladde ijsmat waagde, ik was niet zo'n waaghals ondanks mijn grote liefde voor het schaatsen. Ik was daar zo van onder de indruk dat ik op een keer, toen ik bij mijn opa in de auto zat en er niet meer dan een vliesje ijs lag met branie tegen mijn opa zei dat Bertje Slingeland daar best op zou durven gaan, hetgeen mijn opa tot een brommend commentaar uitnodigde. Was natuurlijk kinderlijke overdrijving, wat niet wegneemt dat ik daar nog altijd aan moet denken als ik ergens zo'n beginnend ijslaagje ontwaar na de eerste nachtvorst. En zo ook hedenmorgen tijdens mijn zelf opgelegde verplichte wandeling in het bos. Op de inmiddels slechts zelden bevroren ijsbaan lag een vliesje ijs, het is na de regenperiode nu even bepaald winters te noemen en ik moest weer aan die branie-achtige opmerking terugdenken. Misschien was Bertje zich helemaal niet bewust van zijn zogenaamde overmoedige ijsgang die op mij zo'n indruk had gemaakt, zal ik ongetwijfeld nooit te weten komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten