Eigenlijk vier ik mijn verjaardag helemaal nooit, slechts mijn 18e en mijn 50e verjaardag kan ik mij herinneren. Ook gebeurde het mij een keer tijdens een treinreis tijdens een korte vakantie in Duitsland met vriend Dick dat hij mij plotseling en onverwacht feliciteerde en ik verbaasd afvroeg waarmee dan wel; tja inderdaad, mijn verjaardag op de 12e mei, de dag van de verpleging nog wel har har.
Maar nu ik toch wel in de herfst van mijn leven verkeer bespringt mij het gevoel dat ik mijn misjpoge eens bij elkaar moet roepen om bijeen te zijn en dat te vieren, de precieze datum voor de partij doet er niet zo veel toe. En dat betreft al een stevig cohort van ruim 20 kinderen en schoonkinderen, met 12 kleinkinderen maar daarnaast nog een handvol bonuskinderen en bonuskleinkinderen, al met al zo rond 40 personen.
Ik heb zo hier en daar mijn plannen gesondeerd en iedereen reageert positief. Ik ga maar eens, net als Roos heeft gedaan voor de organisatie van het recital voor haar 70e verjaardag een draaiboek maken.
Inmiddels heeft voortschrijdend inzicht mij doen besluiten om niet zozeer mijn verjaardag te vieren maar middels een nog nader te bepalen bijeenkomst zowel m'n echtelijke kinderen als de donorkinderen met partners en eventuele kleinkinderen bijeen te halen. Daar lijkt de tijd nu rijp voor te zijn, het ijs is niet gebroken maar gesmolten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten