 |
| Keizeramaniet |
Ruim op tijd ging ik naar het station om de trein van 9.13 te halen zodat ik op tijd in Rheden kon zijn waar ik met Margreeth had afgesproken om een wandeling naar Dieren te maken. Ik was wel bijtijds op het station zelfs zodanig dat ik de vertraagde Intercity naar Arnhem kon halen en uiteindelijk nauwelijks hoefde te wachten op de aansluitende stoptrein waar Margreeth vanuit Wychen al in zat. Dus genoeglijk samen verder naar Rheden. Margreeth heeft enkele jaren in dit prachtige gebied gewoond en zou vandaag dan ook gidsen. Het gebied rond de Posbank is ontzettend fraai en nu zeker met dat winterse aspect was het telkens weer van het uitzicht genieten wat de klok sloeg. Dat vergeet ik nogal eens maar Margreeth maakte me er telkens weer opmerkzaam op. Ik loop eigenlijk meestal in m'n eentje en dan let ik vanzelf op de omgeving waarbij "Truus" me gidst, maar loop ik met iemand dan let ik meer op het gesprek dan op de omgeving. En een gesprek met Margreeth is altijd interessant, natuurlijk vaak over onze gezamenlijke familie maar daarnaast over tal van onderwerpen. Tot mijn verbazing zagen we een paddenstoel die veel weghad van de vliegenzwam, maar die zijn al weken verdwenen. Margreeth maakte een foto om hem te doen determineren. Het bleek een keizeramaniet te zijn; we hebben hem maar niet geproefd har har.
Veel kilometers hebben we niet gelopen, 12 km geloof ik maar we hebben er wel lang over gedaan omdat we ook genoeglijk waren neergestreken bij twee uitspanningen resp. bij de Posbank en bij de Carolinahoeve. Doe ik zelden maar voor velen, waaronder Margreeth hoort het er kennelijk bij, vooruit dan maar.
Aangekomen in Dieren hebben we gewacht totdat mijn Intercity naar Wijhe eraan kwam en namen we afscheid. Die Intercity zou met allerlei vertragingen te maken gaan krijgen volgens de aanwijzingen in Dieren en ook in Zutphen, maar niets daarvan want de trein reed "geheel volgens dienstregeling" door naar Wijhe waar ik met veel moeite mijn stalen ros terug vond in de fietsenstalling waar hij enkele dagen tevoren door mij was achtergelaten.
Bij Roos aangekomen lekker gegeten, daarna moest Roos naar een bestuursvergadering en kon ik een door haar aanbevolen hoofdstuk van het bekroonde boek van Anjet Daanje, "Het lied van ooievaar en dromedaris" gaan lezen. Inderdaad heel bijzonder. Toen Roos thuis kwam heeft ze nog een wijntje gedronken en daarna hebben we heerlijk geslapen. Morgen wandelen naar de Vennerij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten