Onverwacht samen aan de wandel

 

Onderweg ergens bij een brug

Gisteren was ik vrij onverwacht op bezoek geweest in het ziekenhuis, op de afdeling Intensive Care nogwel bij schoondochter Marjorie die gelukkig zo ver is opgeknapt dat ze bezoek kan ontvangen zij het in mondjesmaat. Wat was ik blij om haar weer even te zien en te spreken. Hugo had me al voorbereid dat het een bezoek met onderbrekingen zou worden en inderdaad moest het bezoek tot twee keer toe worden onderbroken voor medische handelingen. Maar al met al was ik blij dat ik haar had gezien en gesproken; had ik niet verwacht.
En in de loop van de middag kreeg ik een "missive" van Roos dat ik om 10.20 werd verwacht op station Holten voor een wandeling van Holten naar Deventer Colmschate. Fijn! dacht ik, want ik loop de laatste tijd nogal eens met mijn ziel onder m'n arm en loop dan maar weer een drietje en sta de res van de dag in de keuken of zit wat naar het scherm te kijken. Het meest positieve is dan eigenlijk het schrijven van een bloggie als ik een idee c.q. overpeinzing heb. Maar het heerlijkste vind ik toch het samen wandelen in een onbekend stuk NL of lekker ergens ver weg al dan niet in m'n eentje. Maar vaak kan ik voor dat laatste eigenlijk de puf niet opbrengen, klaagde hij verder. Maar na het berichtje van Roos ging ik er even stevig tegenaan; keuken opruimen en de afwas doen. Zorgen dat alles zodanig was opgeborgen dat het niet kon bederven en de tas voor de wandeling klaar zetten.
En inderdaad hoor, daar stond ze me al op te wachten op station Deventer en vandaaruit samen naar Holten. Onderweg naar Deventer sprak ik nog even met een stoere jonge wandelaarster die van Holten een stuk Pieterpad ging lopen met "alles" op de rug. Dat deden Roos en ik natuurlijk niet; wij liepen een route die Roos had uitgedacht en die feitelijk wel heel mooi was door het rustige Overijsselse landschap.
En 's-avonds heerlijk uit de tuin boerenkool gegeten en na de maaltijd nog even in de omgeving rondgetourd op de fiets om een bloementuin en een aardappelboer te bezoeken. Op de terugweg een grote volkstuin waar je op de woensdagavonden overdadig moestuinproduct kon komen halen. Nou dat was niet aan dovemansoren gezegd tegen Roos; ondanks dat er niks meer in haar vriezers past wil zij zo graag profiteren van de oogsttijd; haar eigen tuin zorgt voor een overvloed aan bonen boerenkool en bieten. Maar daarnaast maakt zij jam van allerlei dat er heden in stalletjes en in de natuur beschikbaar is. En dan nu die moestuin erbij. Van de honger zullen we niet omkomen.