De Leuvenheimse beek

 

Roos bij de Leuvenheimse beek

Inderdaad, niet de Leuvenumse - maar de Leuvenheimse beek. Roos had vanmorgen razendsnel een klompenpad in de buurt opgezocht op Internet en dat zouden we gaan lopen. De dag begon eigenlijk heel fris niettegenstaande dat ik het die nacht verschrikkelijk warm had gehad en voor m'n gevoel niet had geslapen. Viel vast wel mee want ik was absoluut niet moe en heb ook niet meer dan anders zitten gapen; in tegendeel, we hebben nog gebridged.

Met de trein naar Brummen en verder wandelen op geleide van de overal aanwezige, zij het soms wat lastig te interpreteren markering. We liepen door het Gelderse landschap; een deel van de Veluwe dat we eigenlijk niet kennen. Allemaal voormalige moeras percelen zo te zien; bomen op stroken die omringd waren door afwateringssystemen. Wat zou het goed zijn als dat veranderd werd en er meer water kon worden vastgehouden. De Leuvenheimse beek stroomde hier en daar overigens nog wel een klein beetje. Het was een wonderschoon gebied met hier en daar werkelijk fantastische stukjes jaGRoïde paden (grapje deze uitdrukking). We passeerden tegen het eind van de wandeling het spoor en liepen via het dorp Leuvenheim naar de IJsseldijk. Het was weer snoeiheet en Roos had het er een beetje moeilijk mee; ze was bang dat haar schouders zouden verbranden. Ik nam voor de zekerheid wat zout in die hitte en dronk even stevig. Het bleef mooi en even verderop naderden we Brummen en namen de trein terug.