Van Braamt naar Tolkamer

Schaap met twee lammeren

Huib drukte mij nog op het hart dat ik niet moest vergeten om mijn reispapieren mee te nemen voor deze gezamenlijke onderneming; ja ja, Huib was reislustig en zou deze etappe van het Pieterpad met mij meelopen; hij had gezien dat we een klein stukje door Duitsland zouden lopen en wel het stukje dat na WO II aan NL was toebedeeld geworden, maar op 1 augustus 1961 weer terug ging naar Duitsland: Elten.
Koffie slurpend in de Intercity naar Arnhem met een overheerlijk stuk quiche lorraine, spektaart, bereid met ganzendooiers, praatten we bij; het is ongelooflijk hoe we altijd weer gespreksstof hebben; zo gaat dat met oude vrienden.
Naar ik hoop voorlopig voor de laatste keer bereikten we Doetinchem en namen de bus naar Braamt. Het eerste stuk ging door boerenland; een schaap met twee lammetjes verwelkomden ons in deze oostelijke uithoek van het land. Verderop lokten de heuvels van Montferland. Die bossen daar en het door de ijstijd gevormde geaccidenteerde terrein waren prachitg. Het was koud, maar droog en af entoe scheen zelfs de zon. We moesten het tegen onze gewoonte in wat rustig aan doen vanwege het halfzeven/twee maatschappijen probleem; enkele bankjes in de zon gaven daartoe alle gelegenheid; en maar kletsen die twee oudere heren.
Aan het fraaie bosgebied kwam een einde bij het Duitse plaatsje Elten; ik wist nog uit mijn prille jeugdjaren hoe hier bij die "Heim ins Reich" operatie van 1 augustus 1961 een groot aantal vrachtwagens met boter deelnamen aan een administratieve smokkel; Huib vroeg zich af of ik soms TV had gekeken want onlangs was er een documentaire geweest over deze overgangsoperatie. Maar nee, ik putte uit mijn merkwaardig goed geheugen voor onbelangrijke gebeurtenissen.

Je ziet natuurlijk direct dat ik dit ben ha ha. Huib maakte
een foto vanuit een uitkijktoren en daar in de diepte ben ik
zittend op een bankje tot hij weer afdaalt.

Bij Elten hadden we een mooi gezicht op het Rijndal; we liepen een stukje langs de rand van NL, daalden af naar het Rijndal en verlieten al snel weer het Duitse gebiedje rond Elten. We bereikten de Rijn in Spijk en zouden vanaf dat moment door een druilerige maar koude regen doorlopen naar Tolkamer/Lobith waar de Rijn ons vaderland binnentreedt?! Volgens ons was dat al het geval in Spijk, maar ja, dat stelde niet zo gek veel voor.
De terugweg werd wat zwijgzamer afgelegd dan de heenweg; we waren beiden na deze ruim 20 km over koud en zelfs vochtig Pieterpad behoorlijk moe geworden.
Ik ging nog even bij Roos langs om spinazie van Theo op te halen; heb die toebereid en met een paar gekookte eieren verorberd; heerlijk weer die verse bladgroenten. De avond afgesloten met een glaasje wijn en mijn Roosje. Fijne dag geweest ook al was ik inmiddels zo moe als een hond. Morgen vogels kijken.