Dankzij de ielepiel vroeg thuis!

Fraai monument voor de mijnbouw die deze stad haar rijkdom heeft bezorgd.

Roos had gisteren gezien dat er dagelijks een Flixbus rijdt die om 10.00 uur vertrekt uit Essen naar Amsterdam. Vanmorgen vroeg heb ik uitgezocht of dat misschien een directe verbinding is die niet stopt in Utrecht en inderdaad was dat het geval. Welnu, ik heb mijn smartphone, mijn ielepiel-apparaatje eigenlijk vooral aangeschaft om niet meer met het wat zware groompie te hoeven sjouwen voor als we iets willen boeken bij de Flixbus. Ik heb ook de Flixbus-app gedownload, d.w.z. met assistentie van zoon Peter. En die heb ik vanmorgen uitgeprobeerd en geconstateerd dat mijn vermoeden terecht was en heb direct met de app ook kunnen boeken; voor 30 euro, geboekt een uur voor vertrek met z'n tweetjes naar Amsterdam.
De door Roos reeds twee maanden geleden geboekte reis van 14.30 hebben we ook nog kunnen terugboeken; dat is de flexibiliteit van het Flixbus systeem.
Essen is niet bepaald de "Fröhliche Stadt" die door Schubert wordt bezongen als in de Blog van gisteren. Het is een doodsaaie voormalige industriestad, overigens met een prachtig museum voor moderne kunst, het Folkwang museum. We waren wat aan de vroege kant en liepen nog wat door de stad voor we de bus namen. In de bus heb ik met de ielepiel de artikelen in trouw.nl gelezen; dat is best een goeie krant als ik het met de NRC vergelijk. En voor we het wisten waren we in Amsterdam Sloterdijk; na de Duitse stop in Oberhausen meen ik is de bus in één ruk naar Amsterdam gereden; scheelt een hoop tijd als Arnhem en Utrecht worden overgeslagen. Laatste stukkie met de trein en dan weer lekker thuis; bloggies schrijven. Ben nu weer helemaal bij gelukkig.

Bij aankomst thuis lag het parkeerterrein bezaaid met bloesem van de Japanse sierkers. Die bloeide vroeger
pas op de 24e april, de verjaardag van mijn moeder die vandaag 91 zou zijn geworden.