De Metsiers

Een dun boekje, een bekende titel, een overbekende schrijver, Hugo Claus. Roos had dit boekje opgediept uit haar op te ruimen boeken en raadde het mij ter lezing aan. Dinsdag na onze Pieterpad etappe van Hardenberg naar Ommen had ik het gekregen en was ik er in de trein vast mee begonnen. Gek boek, handelend over een merkwaardig asociaal familieverband met een incestueuze relatie als leidraad voor het verhaal. Een wat achterlijke maar fysiek aantrekkelijke broer en zijn zuster die zich sterk tot hem aangetrokken voelt. De opbouw van het verhaal is perfect; taalgebruik is zoals het Claus betaamt Vlaams en daardoor niet altijd makkelijk te volgen maar het geeft wel een sfeer aan van landelijkheid, moeras, koeienstront en een vooroorlogse achterlijkheid.
Al voortdenderend naar Heerlen schoot ik aardig op in het boek en had het voor driekwart uit; kreeg er genoeg van en wilde het eigenlijk wegleggen; het verhaal kabbelde maar voort. Nog even achterin gebladerd en toen zag ik dat de achterlijke broer uiteindelijk wordt doodgeschoten, net als de achterlijke hoofdpersoon in het boek "Of mice and men" van John Steinbeck. Daar moest ik toch wel het mijne van weten en heb ik het hele verhaal tot mij genomen. Ik kon niet anders concluderen dat het geheel toch wel heel goed in elkaar zit. Of ik het nou een goed boek vind weet ik eigenlijk niet. Literair is het niet echt; een sociale roman zou ik het willen noemen.
Ik heb het boek verder gebruikt om een mooie veer die ik al wandelend onderweg vond in mee te nemen. Zal het bij een andere gelegenheid achterlaten in de trein voor een volgende lezer.