Moest naar de tandarts. Trein van half tien reed niet. Kon de bus naar Utrecht nog halen omdat ik de chauffeur kon beschreeuwen vanaf het perron naar de bushalte; hij wachtte even op me. In de bus een jonge moeder die volledig verslaafd was aan haar ielepieleapparaatje. Liet het kind af en toe zien waar ze mee bezig was maar bleef maar met dat apparaatje bezig. Gaf het af en toe aan het kind maar bleef voortdurend op dat schermpje kijken. En op het laatst geen enkele aandacht voor dat lieve kindje van pakweg 20 maanden. Ik kon het niet laten om bij het uitstappen te zeggen: "je kunt die aandacht beter aan je kind besteden". Ze had geloof niet eens in de gaten dat ik iets tegen haar zei.
Met de trein naar Amsterdam; er lag een Volkskrant van vandaag met daarin het bericht dat Paul Engelfriet op 7 maart j.l. was overleden, 90 jaar oud. Hij was het resultaat van een menopauzale vergissing; een broer van 20 jaar ouder en enkele veel oudere zussen; hij was het nakomertje. Charmante vent en het verhaal van zijn kampioenschap kunstrijden werd weer breed uitgemeten.
Hij was in mijn tijd van het CLB hoofd van de militaire bloedtransfusiedienst via dewelke ik gedétacheerd was bij het CLB. De officierseed heb ik bij hem afgelegd; met twee andere dienstplichtigen, in uitgaanstenue en Paul met de rang van kolonel. Was best plechtig en serieus. Ik denk met plezier terug aan de paar keer dat ik met hem van doen heb gehad. Hij werd 90 jaar zag ik in het "in memoriam".
Ik was ruim op tijd bij de tandarts en ze was vrij snel klaar met het dichten van het gaatje: "ja, misschien zonde van uw tijd met die lange reis", zei ze ten overvloede.
Ik ging nog even lekker de stad in. Eerst lopend naar het Stedelijk Museum; ik wilde nog foto's maken van het Russische propaganda materiaal dat daar hing van rond de oktober revolutie en later. Geen betere illustratie van het proces waarmee de Russische bevolking zand in de ogen werd gestrooid; er werd voorgesteld dat het arbeidersparadijs, de Sovjet Unie het economisch veel beter deed dan de kapitalistische wereld. Uit het boek van Merridale begreep ik dan ook het volslagen onbegrip van de Russische soldaat toen hij het veel welvarender Hongarije en Duitsland betrad.
Ik kon mij in het museum ook even grondig ontlasten en daarna met spoed naar het gebouw van de opera voor het middagconcertje. Onderweg uitgebreid gesproken met de conducteur; hij zat net als ik om een praatje verlegen; was slechts 1 keer in zijn leven in een mueum geweest; taalde daar ook niet naar: "het rook er naar ouwe mensen". Ik ben juist mijn oude vader zo dankbaar dat hij mj van jongs af aan heeft meegetroond naar musea en andere culturele manifestaties als concerten.
Het middagconcert was heel druk bezocht. Ik kwam echt op het allerlaatste moment binnen geschoven en kon slechts boven nog een staanplaats vinden. Ik had het laatste stuk naar het gebouw gehold; boven gekomen begon het concert; eerst een introductie over Janacek die op zijn 71e smoorverliefd was op een 34 -jarige en nog wel gehuwde vrouw. Het hier gespeelde kwartet had hij, geïnspireerd door die verliefdheid geschreven. Het was heel bijzondere muziek aldus de inleidster en dat bleek ook duidelijk bij de kwalitatief zeer goede uitvoering.
Ik hield het staan niet goed vol; ik moest echt ergens gaan zitten en kon gelukkig op de hoge trap terecht; daar kon ik wel niets van de optredenden zien, maar wel horen natuurlijk; als gezegd heel bijzondere muziek.
Maar dat was nog niet alles; ik ging nog even naar het Cromhouthuis voor de expositie over Maria Sybilla Merian, de onderzoeker en schilder van met name de metamorfose van rups naar vlinder. Was een bijzonder interessante expositie met voortreffelijk geluidmateriaal. Kan ik iedereen die in de biologie en/of in de kunst is geïnteresseerd van harte aanbevelen.
Daarna naar Amsterdam CS en lekker terug maar Bilthoven.
Met de trein naar Amsterdam; er lag een Volkskrant van vandaag met daarin het bericht dat Paul Engelfriet op 7 maart j.l. was overleden, 90 jaar oud. Hij was het resultaat van een menopauzale vergissing; een broer van 20 jaar ouder en enkele veel oudere zussen; hij was het nakomertje. Charmante vent en het verhaal van zijn kampioenschap kunstrijden werd weer breed uitgemeten.
Hij was in mijn tijd van het CLB hoofd van de militaire bloedtransfusiedienst via dewelke ik gedétacheerd was bij het CLB. De officierseed heb ik bij hem afgelegd; met twee andere dienstplichtigen, in uitgaanstenue en Paul met de rang van kolonel. Was best plechtig en serieus. Ik denk met plezier terug aan de paar keer dat ik met hem van doen heb gehad. Hij werd 90 jaar zag ik in het "in memoriam".
Ik was ruim op tijd bij de tandarts en ze was vrij snel klaar met het dichten van het gaatje: "ja, misschien zonde van uw tijd met die lange reis", zei ze ten overvloede.
 |
| De grote mannen achter de oktober revolutie, theoretisch en praktisch |
Ik ging nog even lekker de stad in. Eerst lopend naar het Stedelijk Museum; ik wilde nog foto's maken van het Russische propaganda materiaal dat daar hing van rond de oktober revolutie en later. Geen betere illustratie van het proces waarmee de Russische bevolking zand in de ogen werd gestrooid; er werd voorgesteld dat het arbeidersparadijs, de Sovjet Unie het economisch veel beter deed dan de kapitalistische wereld. Uit het boek van Merridale begreep ik dan ook het volslagen onbegrip van de Russische soldaat toen hij het veel welvarender Hongarije en Duitsland betrad.
Ik kon mij in het museum ook even grondig ontlasten en daarna met spoed naar het gebouw van de opera voor het middagconcertje. Onderweg uitgebreid gesproken met de conducteur; hij zat net als ik om een praatje verlegen; was slechts 1 keer in zijn leven in een mueum geweest; taalde daar ook niet naar: "het rook er naar ouwe mensen". Ik ben juist mijn oude vader zo dankbaar dat hij mj van jongs af aan heeft meegetroond naar musea en andere culturele manifestaties als concerten.
 |
| Zoals het in de fantasie en de propaganda werd voorgesteld |
Ik hield het staan niet goed vol; ik moest echt ergens gaan zitten en kon gelukkig op de hoge trap terecht; daar kon ik wel niets van de optredenden zien, maar wel horen natuurlijk; als gezegd heel bijzondere muziek.
 |
| Het optredend kwartet. De naam weet ik helaas niet meer |
Daarna naar Amsterdam CS en lekker terug maar Bilthoven.
 |
| Een origineel werk van Maria Sybilla Merian |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten