Twee tapuiten tegelijk!

Tapuit. Foto Hans van Zummeren

Heerlijk uitgerust na een diepe slaap werd ik om 7 uur wakker; ontbijtje gemaakt voor ons beiden en voorbereidingen getroffen voor een dag vogels kijken met Cyria. Het was Koningsdag; ik verwachtte grote drukte in de trein naar Amsterdam. De NS kennelijk ook want er reed een enorm lange Intercity; deze was bepaald niet vol om half tien. Om kwart over tien stapte ik bij Cyria in de auto en gingen we naar de Kennemerduinen. Dat is toch wel een heel mooi gebied. Het was er heel rustig ondanks de vrije dag; de vogels lieten zich vooral horen; ik kreeg weer een lesje vogels luisteren; dat valt niet mee om te onthouden, maar ik pik er toch langzamerhand wel het e.e.a. van op door de lessen van Ab en Cyria en af en toe beluister ik ook de verschillende filmpjes hierover op youtube.
Nu in het voorjaar is dit gebied wel op z'n mooist en niet alleen om vogels te kijken. Ik genoot er echt van ook al ben ik hier in de Kennemerduinen vaak geweest; ook onlangs nog met de PROIRA-wandeling waren we hier.
Cyria maakte me attent op het geluid van de gekraagde roodstaart, de boomleeuwerik, zwartkop, grasmus en nog andere kabaloïden; lastig, maar ontzettend leuk. Op zeker moment kwamen we langs een wat kalig gebied; "dit lijkt me echt een terrein voor tapuiten", merkte ik op. De tapuit had ik nog nooit gezien, maar het is een vogel die mij wel bezig houdt omdat hij zich gedraagt als een milieu-indicator. Uit verschillende bronnen heb ik begrepen dat de tapuit als broedvogel uit NL dreigt te verdwijnen. Als oorzaak is gezocht naar het verdwijnen van konijnen, waardoor zijn nestgelegenheid zou zijn verdwenen. Er si ook gekeken naar mislukte broedsels en daaruit bleek dat de niet tot wasdom gekomen embryo's allerlei misvormingen vertoonden; ik heb de neiging om die - naar de beschrijving van de onderzoeker - "teratomen" te noemen. Er bleek een hoge concentratie dioxine in de eieren voor te komen.

Een nieuwsgierige, niet schuwe vos kwam
nog even langs voor een snack denk ik

"Daar zit er eentje", zei Cyria en zij duidde mij waar ik moest kijken, en ja hoor, een rechtop zittende vogel ter grootte van een lijster, driftig hollend en pikkend naar insecten: een tapuit. De vreugde werd wel getemperd toen Cyria me vertelde dat dit doortrekkers zijn; ook hier in deze ongerepte duinen komen niet of nauwelijks broedparen voor. Maar er zaten er nog veel meer; kennelijk onlangs neergestreken tijdens de doortrek. Mijn dag kon niet meer stuk.
Als je met een echte vogelaar aan het kijken bent is die vogelhobby echt ontzettend leuk. Ik voel me dan ook bevoorrecht dat ik deze in mijn vriendenkring heb!
Nog even langs gegaan bij Theo voor een forse lading groenvoer; heerlijk die verse bladgroenten en ze staan er ondanks de koude zo prachtig bij.

Een bed met spianazie bij Theo