Op naar Wershofen

Fraai beschilderd antiek huis, het apothekersmuseum

We hadden gisteravond al door het stadje gesjokt, maar de volgende morgen, uitgerust en wel konden we nog meer genieten van de schoonheid; prachtige stadsmuren, drie stadspoorten, nog volledig intact, zeer beperkt verkeer in het oude centrum, mooi onderhouden antieke huizen; een genot om te zien; hier komen we vast weer terug.
28 jaar geleden was ik hier ook met vriend Dick; van de stad heb ik niet veel onthouden; ik weet alleen nog dat ik er schandalig veel en lekker heb zitten eten, maar dat ter zijde.
We verlieten de stad door één van de poorten zoals de HWW 3 ons voorschreef; ik had de GPX route ook op m'n nieuwe GPS geladen en wist er tot mijn genoegen goed mee om te gaan. Alleen krijg ik in toenemende mate het gevoel dat de afstanden die de Eifelverein in haar boekjes zet een heel andere is dan de praktijk van het wandelen; de etappes zijn ongeveer 50% langer dan aangegeven.

We verlieten de stad door de poort

Zo hebben we gisteren ook 30 ipv de verwachte 20 gelopen. En ook vandaag zou het weer een zeer zware en lange etappe worden. Het was nog behoorlijk warm ook, maar zoals altijd: zeer de moeite waard.
Onderweg kwamen we nog een kruisgang tegen van voor de Frans Duitse oorlog van 1870; onbeschadigd stuk cultuurgoed. We kwamen overigens wel meer zeer oude gedenkkruisen tegen gedurende deze wandeling; dat wordt allemaal minutieus onderhouden; men is terecht trots op het cultuurgoed.

Kruisgang: CHristus troost de vrouwen

Hier en daar rustten we wat in hutten van de Eifelverein; we aten het restant van het ontbijt. Het was heet en het water raakte op. We moesten af en toe hellingen bestijgen waar je behoorlijk van ging hijgen. Ik zat er behoorlijk doorheen; de etappe was als gezegd weer veel langer dan ik had verwacht. In een dorpje hebben we een vriendelijke mevrouw aangesproken voor het vullen van de flesjes: "natürlich". Zij vertelde dat het de afgelopen week hier zo ontzettend had geregend dat haar bonestaken omver waren gespoeld; zoveel regen had ze in 60 jaar niet eerder gezien.
Uiteindelijk bereikten we Wershofen. Vlak voor we de stad zouden betreden kwamen we een besnorde heer tegen. Wij gingen bij hem zitten en raakten genoeglijk aan de praat. Hij vertelde ons heel precies hoe we naar ons hotel moesten lopen. Na een half uurtje liepen we het laatste stuk; bleek precies de route van de GPX te zijn en zo kwamen we bij hotel Pfal; net als in Bad Münstereifel een geweldig onderkomen waar we ons 'savonds helemaal hebben volgestort met Eifeler lekkers: als hoofdgerecht hertebout! En "Engelbier", een lokaal bier, ons geadviseerd door de besnorde heer, die Harald bleek te heten aldus de dame van het hotel.
En natuurlijk weer geslapen als rozen!