Drie mannen en een maamachine

Allemachtig, na een zware dag vol kano- en ander plezier weer zeer vroeg op; werken met Ab en Piet in de veenmosrietlanden van de Eilandspolder; net als de omgeving van Jisp, prachtig vlak polderlandschap; oer-Hollands en daar ben ik gek op.
De trein van 6.13 uur, de bus naar de Rijp, want daar hadden we afgesproken. De mannen stonden me al op te wachten in de Dorpsstraat van de Rijp. Eerst met het bootje naar de werkschuur om de dag goed te beginnen met een kop koffie: "daar zul je wel aan toe zijn", aldus Piet en daar had hij gelijk in. De maaimachine ingeladen op de boot en daar gingen we de sloten door. Hier geen aanwijsbordjes zoals gisteren in de sloten bij Jisp, maar Ab kent de sloten hier als zijn broekzak; toen we op de terugtocht een slootversperring tegenkwamen koos hij zonder aarzelen een andere "weg".
Gelukkig was het afvoeren van het riet en het gemaaide gras niet zo'n zware klus als normaal bij de werkgroep "Kwadijkse Vlot", want m'n armen voelden behoorlijk moe aan van de twee uur kanoën van de dag hiervoor. Ab had het riethek voorop de maaimachine gemonteerd; daardoor deden hij en de machine het meeste werk en hoefden Piet en ik niet te sjouwen maar konden we het maaisel van het hek afhalen en hooguit wat opstapelen; zelfs daarbij voelde ik m'n armen.

Ab wijst een orchis aan

Maar bij het laatste stukje dat we nog deden begon het masjien te protesteren; Ab probeerde van alles met de handels, maar dat bood geen soelaas; slechts een paar keer flink schudden deed merkwaardig genoeg het leven weerkeren in het verder altijd zo trouwe apparaat. Ik zei al: "soms helpt slechts bot geweld!" har har. Maar toch, toen we de klus vrijwel klaar hadden gaf de trouwe maaier er definitief de brui aan; terwijl ik zat uit te puffen op een hoop riet en "toezicht hield op het werk", kregen Ab en Piet weer enig leven in het apparaat; de zakdoek van Piet werd ingezet als een soort "noodverband"; al pruttelend en zeer langzaam rijdend bereikte Ab de boot. Ik vond het ook wel genoeg zo.
De terugtocht langs de rietoevers met vogels en begroeiïng is altijd een feest. Nog even de genoeglijke werkdag besloten met een kop koffie in de werkschuur.
Ab nodigde me uit om mee te komen eten; was gezellig! Uiteindelijk met de snelbus van Edam terug. Ik lag er weer vroeg in; wat was ik moe van zo'n hele dag buiten; heerlijk gevoel.