Van Blankenheim naar Mirbach

Op weg naar Mirbach

Met m'n rug ging het weer een stuk beter en welgemoed gingen we verder van Blankenheim naar Mirbach, een klein plaatsje op de Eifelsteig. Dat had Roos gekozen; mijn voorkeur gaat meer uit naar de oude paden van de Eifelverein, tot nu toe liep de Eifelsteig vrijwel gelijk op met de Josef Schramm weg, de "4" van de Eifelverein; conservatief als ik ben prefereer ik de driehoekjes van de Eifelverein boven die nieuwlichterij van die groengele bordjes en verfsels. De route is overigens uitstekend gemarkeerd evenals de routes van de Eifelverein. Wel kronkelt de Eifelsteig ontzettend en dat vind ik niet prettig. Ook nu van Blankenheim naar Mirbach zou de weg weer enorm kronkelen en overbodige stukken doen; misschien erg mooi hoor, maar ik vind dat onnodig. Maar Roos had een uitstekende kaart en zo staken we wat af, zodanig dat we wel erg snel in de buurt van Mirbach waren; wist ik veel, ik had nog de route van gisteren in gedachten en die was krankzinnig lang door de vergissing van Roos.

De bekende kerk van Mirbach

We konden het laatste stuk dus heel rustig aan doen en hebben zitten genieten van de rust van het landschap; bankjes waren er genoeg. Maar uiteindelijk kwamen we dan toch in Mirbach; piepklein plaatsje, maar toch een gelegenheid om (naar later bleek) heerlijk te kunnen eten.
Eerst naar ons onderkomen bij particulieren. Het was inmiddels snoeiheet geworden; we klaagden niet, want we kunnen wel tegen een temperatuursstootje, maar het was meer dan Grieks heet. Naar later bleek wel zo'n 35-37 graden.
We knapten ons wat op en gingen toen terug naar de eetgelegenheid en daar hebben we ontdekt wat Flammkuchen zijn; de Duitse variant op de Italiaanse pizza zoals die hoort te zijn: lekker knapperige dunne boden met daarop in dit geval Duits lekkers meegebakken.
In het kleine binnenste van de gelegenheid (wij zaten natuurlijk buiten) stond een echte hout/steen oven, het was er dus nog heter dan buiten. Maar het was heerlijk en we overgoten het met Eifeler Landbier, een ambachtelijk biertje uit Gemünd.
We mochten nog even de kerk binnen; een bijzondere kerk waar de volgende dag twee huwelijken zouden worden ingezegend. Toen wij er waren kwam de vader van de eerste bruid nog een bloembak brengen; ik hielp hem met sjouwen; mijn rug is weer zoals hij hoort te zijn.