Van Einruhr naar Simmerath

Roos op het balkon bij Hotel Zur Post

Na wat gebakkelei over waar we nou wel zouden gaan wandelen hadden we min of meer contre coeur besloten om dan maar naar Simmerath te gaan. Roos had in Blankenheim willen beginnen maar dat is zo'n mijlen op zeven om op de aanvangsdag te doen dat ik me daar tegen heb verzet. Maar wèèr naar Simmerath had ik ook niet zo'n zin in althans niet in de wandeling van Monschau naar Simmerath. En zo kwam het Lot ons tegemoet!
Met de stoptrein van 6.28 begon de reis; Roos zat al op het perron te wachten. Via Heerlen met de trein naar Aachen Hbf; en daar zag Roos dat bus 63 vanaf Simmerath doorging naar Gemünd, een plaats waar je kunt beginnen voor Blankenheim (dacht ze). Dus snel de plannen veranderd. We hadden al besproken bij ons geliefde Hotel Zur Post, bij Friedhelm Braun de vriendelijke "Wirt". We gingen verder naar Einruhr en van daaruit gewandeld naar Simmerath.
Ik had helaas ontzettende last van m'n rug; het kanoën had mijn rug geen goed gedaan en het vele zitten, ondanks het werken in het riet van dinsdag had daar nog eens een schepje bovenop gedaan. Maar wandelen was op te brengen; slechts bij het dalen deed het verrekte pijn.

Daar gaan we weer: weiter, immer weiter,
mein treuer wanderstab

De wandeling via het Ruhrdal was prachtig en het weer evenzeer. Ik kon slecht opstaan en m'n rug speelde 'snachts zodanig op dat ik sterk overwoog of ik de volgende dag niet beter terug naar huis kon gaan en Roos in haar eentje verder laten lopen. Maar 'smorgens ging het wel weer en het prachtige weer lokte.
En dus ging het weer: weiter, immer weiter, als in de Winterreise van vriend Schubert. Werd ik niet gehinderd door liefdesverdriet als de hoofdpersoon van de Winterreise, daar deed mijn rug wel akelig pijn. Ik heb gelukkig doorgezet want het zou een heerlijke wandelvakantie worden!