Vader wordt gejonast

Weinig respect voor hun ouwe vader!

Roos en ik zaten vanmorgen in alle rust aan de koffie tot de bel ging; daar waren mijn twee zonen; ze waren bij de sportschool geweest; Peter had tijdelijk het gebruiksrecht van mijn toegangssleutel van Sportcity en Hugo zou een keer met hem meegaan; sporten is uiteindelijk Hugo's lust en leven. Maar die vlieger ging niet op; hij moest 17.50 euro betalen als hij een keer mee wilde doen en werd daar op bijzonder onvriendelijke wijze op gewezen. Verontwaardigd waren zij weer vertrokken; de verontwaardiging werd luidruchtig met ons gedeeld.
Na een zekere afkoelingsperiode werd het toch nog gezellig en er werd over van alles gesproken en er werd vooral veel voedsel weggewerkt: "Pap, heb je een boterham voor me", vroeg Hugo. Hij ging nu naar zijn eigen sportclub en moest nog wel van tevoren iets eten. Op dat moment stond mijn brood net in de oven en was nog lang niet klaar. "Of heb je anders nog een bonenprakkie voor me?". Kwam dat even goed uit; er stond nog een ferme bak met een bonenschotel waar ik eigenlijk zelf niet zo'n trek in had. Hugo daarentegen schoof de hele inhoud zonder mankeren naar binnen. Toen het brood eenmaal was afgekoeld wilde iedereen wel een boterham met wat ik zoals aan lekkers te bieden had.
Om kwart voor twaalf vertrokken de mannen weer, zij het pas onder lichte dwang. Ik stond tussen mijn twee grote zonen en vertelde zo terloops over iets dat ik de vorige avond had meegemaakt. Ook Ab heeft twee zonen en ik had verteld dat er een moment komt dat je als vader door je zoon wordt opgetild en dan hang je daar lullig. Had ik natuurlijk niet moeten zeggen. Die twee zonen van mij pakten me zonder enig respect op en gingen me jonassen; het was natuurlijk ook wel een inkoppertje zoals Roos later zei. Ik had moeite om het droog te houden, zo vreselijk moest ik lachen toen ik als een klein kind, onder vals gezang van de heren heen en weer werd gejonast. Natuurlijk maakte Roos een foto van dit hilarische moment.