Met de bus naar Papendrecht

 

Onderonsje met kleinzoon

Vorige week kreeg ik een dringende oproep van schoondochter Jessica: "welke donderdag kom je weer langs", en toen koos ik voor deze dag. Maar vanwege alle stakingen in het OV was ik wat huiverig en stuurde ik haar een bericht dat de stakingen wel eens roet in het eten zouden kunnen gooien. De treinen zouden niet meer rijden en daarom verwachtte ik dat de bussen richting Rotterdam wel eens heel vol zouden kunnen zijn, schijtert als ik eigenlijk een beetje ben. Maar vanmorgen in alle vroegte op stap gegaan met als motto "op hoop van zegen" en die zegen was er volop. De rit naar Papendrecht verliep soepel; voor de zekerheid had ik geen thee of koffie gedronken, want al met al van huis naar huis duurt de busrit anderhalf uur en dat laat een oudere blaas niet toe zonder maatregelen. Het eerste dat ik daarom deed toen ik was verwelkomd door schoondochter, zoon en kleinzoon was een stevige slok nemen uit mijn waterflesje. Hoogzwangere schoondochter wekte verbazing; dat je zo kogelrond kunt worden verbaast me iedere keer weer en ik zal al wat zwangerschappen hebben mogen aanschouwen in mijn leven; altijd weer een lollig gezicht. Maar Jessica heeft het zwaar en dat laat ze merken; de warmte van de laatste weken voegt daar nog het extra ongerief bovenop.

Zoon en kleinzoon bij de glijbaan

Peter was ook thuis en dat maakte het extra gezellig; Joris kwebbelde ook voortdurend terwijl Jessica en ik aandachtig luisterden. Van een leuk onderonsje van mij met Joris maakte Peter onverwacht een foto; die ontving ik later bij thuiskomst via WhatsApp en versiert nu deze blog.
Inde loop van de ochtend ging Joris naar bed; Peter en ik maakten een ommetje in de buurt zodat Jessica ons kon bereiken als hij weer wakker zou zijn opdat hij een stukje met ons mee kon wandelen. Dat gebeurde inderdaad en even later wandelden drie generaties Elverens door Papendorps' dreven.
Zo tegen drie uur nam ik de bus naar Dordrecht CS en door naar Bilthoven. Ik liep naar de flat en was tot mijn verbazing behoorlijk uitgewoond; de jaartjes beginnen te tellen snif snif.
Ik had ook geen zin meer om te koken en beperkte me tot rozijnenbrood en yoghurt met zelfgemaakte tova. Daarna verzaligd naar een luisteradvies van vriend Dick geluisterd; het openingsconcert van het Festival Oude Muziek 2022; de honderd jaar oude Bach vereniging o.l.v. Onske Sato bracht muziek van de oude Johann Sebastian - het credo van de Hohe Messe - en muziek van zoon Carl Philipp Emanuel Bach; niet vergelijkbaar met zijn vader; deed mij in de verte aan Vivaldi denken.