Hulshorsterzand in alle vroegte

Hierdense beek bevat water!

Tussen alle pitstops door was het uiteindelijk 5 uur geworden, de tijd waarop ik normaliter opsta wanneer ik in alle vroegte naar Edam moet voor het rietruimen in de Eilandspolder. Was nu niet aan de orde; ik had voor vandaag gepland om in Wijhe de trein van 6.30 uur te nemen en dan naar Nunspeet; ik had dus nog wel een half uurtje respijt om op te moeten staan; de tas stond geheel gereed en het stukje fietsen naar het station stelt weinig voor. Dus om 5.30 rustig opgestaan, aangekleed, ontbeten en even over 6 uur de deur uit. Het was nog behoorlijk donker, dus voor het eerst met licht op de fiets richting station. Daar was nog niemand, maar langzaam maar zeker liepen beide perrons toch vol met lieden die waarschijnlijk op dit onchristelijke uur naar hun werk moesten. 
Heerlijk om weer in Nunspeet te beginnen met de bekende wandeling; decennia geleden voor het eerst samen met Dick en daarna nog vele keren. Het was destijds onderdeel van het Zuiderzeepad waardoor we er terecht kwamen, maar de schoonheid van de verlatenheid en het bijzondere van de twee stuifzandgebieden doen mij telkens weerkeren naar dit stukje van de Veluwe. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de afgelopen nacht wel heb liggen peinzen hoe het zou zijn als je in deze verlatenheid een wolf zou tegenkomen. Dat die hier in het noordelijk deel van de Veluwe toeven heb ik al meermalen gelezen en ik heb zelfs zo'n donkerbruin vermoeden waar zij hun jongen groot brengen. Lang geleden heb ik bij toeval een plek ontdekt die daarvoor bij uitstek geschikt zou zijn geweest. Maar ach, het schijnt dat wolven bijzonder schuw zijn en zelfs hun jongen in de steek kunnen laten als de mensen te dichtbij komen. 
Vandaag was het wel zo ongehoord stil op de Veluwe dat ik er gewoon verbaasd over was. Ik kwam op de zandvlaktes werkelijk niemand tegen; slechts op de plekken dichtbij een parkeerplaats een doodenkele fietser en een bejaard echtpaar; dat was alles en dat in een heerlijke, verkwikkende stilte. Tot mijn onuitsprekelijk genoegen bleek de Hierdense beek zelfs nog te stromen, dus water te bevatten; dat was enkele jaren geleden niet eens het geval tijdens zo'n droogte als heden. Het ontkanaliseren van de beek, het weer doen meanderen van de loop van de stroom heeft haar bejegend effect: de retentie van het water. Dat had ik afgelopen najaar al gemerkt toen bepaalde wandelpaden niet eens meer beloopbaar waren doordat het water zo hoog stond, maar nu zag ik dus dat ondanks de droogte het grondwater kennelijk nog behoorlijk hoog staat; de bomen en struiken zagen er dan ook nog goed uit.
Tegen het eind van de route zag ik dat ik de bus van 11.24 zou kunnen halen als ik een beetje zou aanzetten. Het was behoorlijk warm geworden inmiddels, maar als echte buitenman kan ik wel wat hebben. Aangekomen in de Bilt was het daar snoeiheet maar tevreden op mijn fietsje ging ik eerst nog even bij de groenteman langs en deed wat inkopen. Thuis direct de keuken in en lekker gekookt en gegeten. Koken en wandelen zijn echte liefhebberijen van mij, dat moge duidelijk zijn. Fijne dag geweest.