Een uur vertraging

 Deze week schreeuwt het weer mij het bed uit: "wandeluh!!" en dan is Zuid Limburg toch wel mijn favoriet hoor, zeker nu ik het boek "Wat bomen ons vertellen" van Valerie Trouet weer ter hand heb genomen; een fascinerend boek dat de kracht van wetenschap om verschijnselen te begrijpen beschrijft. Ik herinner mij nog dat Roos - die maanden geleden het boek als eerste heeft gelezen - mij vertelde dat op grond van jaarringen in bomen allerlei verschijnselen een verklaring konden vinden; ik vond dat zo'n bizarre gedachte, maar na lezing werd het mij duidelijk. Het is toch vooral de kracht van wetenschappelijk creatief denken dat fabelachtige ontdekkingen gedaan worden; wonderlijk overigens dat heden ten dage getwijfeld wordt aan de waarde van wetenschappelijke vondsten zoals de klimaatverandering. Ik werd gewoon onpasselijk toen ik de eerste keer las hoe de wetenschappers achter "de hockeystick" geplaagd werden door politieke nitwits die probeerden om met verdachtmakingen de gefundeerde kennis van de wetenschappers te ondermijnen; jich! Als voormalig wetenschapper weet ik van dichtbij hoe wetenschap werkt; niet over 1 nacht ijs gaan en zeker niet willens en wetens onzin de wereld in helpen. Diederik Stapel heeft wat dat betreft de wetenschappelijke mores wel erg geweld aan gedaan destijds.
Maar goed, vandaag was ik wat minder gelukkig met de reis naar het zuiden dan gisteren. Om 6.13 uur had ik de stoptrein naar Utrecht en daar bleek de trein naar Maastricht van 6.39 uit te vallen; jammer dan! Ik nam daarom maar de trein naar Venlo en besloot om in Eindhoven de volgende Intercity te nemen naar Maastricht. Maar aangekomen in Eindhoven bleek ook die te zijn uitgevallen. Op mijn vraag aan dienstdoende NS'ers vroeg ik hoe ik alsnog in Maastricht kon komen; een allervriendelijkste service medewerkster vertelde mij dat de trein van 8.30 in ieder geval zou rijden en haalde een kop koffie voor me. Ik nam vervolgens vast de stoptrein naar Weert en even later kwam daar inderdaad de trein naar Maastricht. Nou ja, een uurtje later dan gepland was ik in Cadier halte Vendelstraat die ik al van eerder kende en wandelde door het zonnige boerenlandschap naar m'n perenboompje en laadde mijn rugzak met wat fruit en liep langs een andere route terug naar Vendelstraat. Daar kun je snel de bus terug naar Maastricht nemen en ik had uitgezocht hoe laat ik op de halte moest zijn. Uiteindelijk was ik net zo laat terug in Utrecht als gisteren. Dat uur verlies had weinig verschil gemaakt.