Concert van Maya en Merel bij Menno thuis

 Roos heeft vooral in coronatijd nogal wat sponsoring gedaan van artiesten vooral in de muzikale sector. Onder andere een project van Maya Fridman, celliste. De dames hebben elkaar bij verschillende gelegenheden ontmoet en Maya stelde voor om voor Roos te komen spelen in de vorm van een huisconcertje. Welnu, in onze kennissenkring hebben we Menno vW, die als amateur heel erg veel doet met de cello in orkesten en kwartetten. Roos heeft hem voorgesteld om het aanbod van Maya in een Menno passende vorm te gieten. En zo zouden we bij hem thuis met een publiek bestaande uit muzikale vrienden van Menno die allen op de een of andere manier met hem muziek maken; een deskundig en dus heel betrokken publiek; heel leuk voor de optredenden, dat waren Maya Fridman en Merel Vercammen, violiste.
Roos was dus de pivot van de organisatie die verder vorm was gegeven door Menno. Beladen met de bloemen voor de artiesten gingen wij met de trein naar Menno; hij had zijn uitgebouwde woonkamer helemaal ingericht als kleine concertzaal met stoelen op rijen, een platformpje voor de celliste. Even later kwamen Maya en Merel en werden door Roos en Menno begroet. Al ras gingen zijn samen het programma nog even doornemen; even inspelen waarbij Roos en ik alvast een groot deel van het concert konden horen terwijl Menno en zijn partner de verdere voorbereidingen van culinaire en vloeibare aard verzorgden voor het publiek dat anderhalf uur later binnen kwam. De dames hadden hun eigen ruimte in een aparte kamer achterin de tuin en kwamen op nadat het publiek in alle rust plaats had genomen. 
Een verrassend concert dat gekenmerkt werd door veel improvisatie en door heel bijzondere composities en vooral door virtuoos samenspel. Het begon met de eerste variation van Johann Sebastian Bach, een stuk dat ik als kind heb gespeeld op de piano; een lieflijk, eenvoudig stuk muziek dat heel bijzonder klonk toen het door twee strijkinstrumenten werd gespeeld. Echter, toen het afgelopen was gingen de dames over in een eigen interpretatie en lieten daarbij hun virtuoze beheersing van klank en samenspel horen; prachtig gewoon!
Vervolgens composities van mij volstrekt onbekende componisten; moderne muziek, zonder vaste melodielijn, maar buitengewoon spannend en veeleisend voor de uitvoerenden, maar daar gingen de dames niet voor opzij; we boften maar als luisteraars. Het stuk van Vasks, castillo interior kende afwisseling van zwevende, etherische onderdelen die bijna naadloos werden afgewisseld met ruige, bijna bijtende strofen van beide strijkers; fascinerend en feilloos uitgevoerd. Het was puur genieten. (Achteraf vond ik op youtube een registratie van dit werk door Merel en Maya ga daar vooral naar luisteren.) En daarnaast ook heel bijzonder improvisaties die heel levendig gebaseerd waren op genoemde dieren uit het publiek; zo stelde Roos voor om te improviseren op de kameleon waarop een serie merkwaardige geluiden ontlokt werd aan de twee instrumenten; een viool zowel als cello kunnen voor de klassieke muziekkenner heel onbekende geluiden produceren. Het enige kind in het publiek stelde de flamingo voor en ook daar werd iets frivools maar welluidends ten gehore gebracht. Het was een heerlijk concert waarvoor de dames dan ook met een hartelijk applaus werden bedankt en later nog uitvoerig toen zij zich mengden onder het publiek. Heerlijke middag geweest.
Toen wij ons - net als vorige week zaterdag - meldden bij restaurant Tai Soen op Hoog Catharijne bleek dat zij geheel vol zaten. We vonden een eveneens plezierige plek om te dineren in het Indiase restaurant tegenover Tivoli. Was ook lekker en heel genoeglijk; fijne bediening en lekker eten.
We waren beiden verwonderd over hoe moe we waren van deze best emotionele dag.