Ach muze, hoe lang was dit niet een wens van mij;
ooit het antieke Grieks tot mijn kennis te doen geraken;
Herinner mij aan die avonden met vrienden aan het water;
Eén van hen declameerde uit dat fameuze gedicht van de grootste aller tijden;
Nog herinner ik mij die klanken, geuit bij sterrenlicht.
Ach muze, nu eindelijk na al die jaren heb ik deze wens in vervulling doen gaan.
ἄνδρα μοι ἔννεπε, μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ
πλάγχθη, ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσεν·
πολλῶν δ᾽ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω,
πολλὰ δ᾽ ὅ γ᾽ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν,
ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων.
Lezer, u denkt dat ik gek ben geworden en misschien hebt u gelijk; ooit, ik zal een jaar of veertien zijn geweest heb ik aan de rand van de sponde van mijn ouders de keuze uitgesproken van HBS-B of Gymnasium-Bèta. Ik koos voor de eerste mogelijkheid en heb daar eigenlijk mijn hele volwassen leven spijt van gehad. De exacte vakken gingen me makkelijk af; voor de talen had ik moeten werken en ondanks dat ik dat nooit heb gedaan ben ik met vlag en wimpel geslaagd voor het eindexamen. Ik had dat Grieks en Latijn er ongetwijfeld makkelijk bij kunnen doen.
Nu eindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben aan het Grieks begonnen daartoe geïnspireerd door Homerus' schitterende heldendicht, de Odysseia. Voor mijn 47e verjaardag heb ik van Roos - eigenlijk is zij mijn muze - de Odysseia gekregen in de fameuze vertaling van Imme Dros; heb het boek een jaar of wat laten "rijpen" alvorens het ter hand te nemen. Tja, het verstand komt met de jaren?! Nu lees ik het vrijwel ieder jaar een keer tot mijn groot genoegen.
Ergens in de zestiger jaren, ik beschreef het hierboven, declameerde een oude schoolvriend, Herman ten Napel de eerste regels van dit heldendicht en dat vond ik zo prachtig. Ik vroeg hem herhaaldelijk om het opnieuw op te zeggen. Nu probeer ik deze eerste regels zelf te ontcijferen en uit te spreken. De eerste regel lukt me inmiddels; kan hem zelfs op schrijven.
ooit het antieke Grieks tot mijn kennis te doen geraken;
Herinner mij aan die avonden met vrienden aan het water;
Eén van hen declameerde uit dat fameuze gedicht van de grootste aller tijden;
Nog herinner ik mij die klanken, geuit bij sterrenlicht.
Ach muze, nu eindelijk na al die jaren heb ik deze wens in vervulling doen gaan.
ἄνδρα μοι ἔννεπε, μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ
πλάγχθη, ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσεν·
πολλῶν δ᾽ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω,
πολλὰ δ᾽ ὅ γ᾽ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν,
ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων.
 |
| Hier zit ik als een kind in de eerste klas al die letters over te schrijven; Alfa, bèta, gamma, maar dan op z'n Grieks. |
Nu eindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben aan het Grieks begonnen daartoe geïnspireerd door Homerus' schitterende heldendicht, de Odysseia. Voor mijn 47e verjaardag heb ik van Roos - eigenlijk is zij mijn muze - de Odysseia gekregen in de fameuze vertaling van Imme Dros; heb het boek een jaar of wat laten "rijpen" alvorens het ter hand te nemen. Tja, het verstand komt met de jaren?! Nu lees ik het vrijwel ieder jaar een keer tot mijn groot genoegen.
Ergens in de zestiger jaren, ik beschreef het hierboven, declameerde een oude schoolvriend, Herman ten Napel de eerste regels van dit heldendicht en dat vond ik zo prachtig. Ik vroeg hem herhaaldelijk om het opnieuw op te zeggen. Nu probeer ik deze eerste regels zelf te ontcijferen en uit te spreken. De eerste regel lukt me inmiddels; kan hem zelfs op schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten