26 november 2017

Wolff ontroerde me

Florieke Beelen en Abigail Richards met een
zeer afwisselend liedprogramma
Vanmiddag opnieuw naar Florieke geluisterd nu in een liederen recital bij de Vrienden van het Lied afdeling Utrecht. In het intieme kleine zaaltje van "De zeven Linden". We waren maar met de bus gegaan; het was zulk regenachtig weer; we waren lekker vroeg ter plekke; ik koos voor de beste stoel, op de hoek vooraan met zicht op de vleugel. Ach, je zit hier altijd goed, maar ik zit graag vooraan zodat je ongestoord gezicht hebt op de uitvoerenden. Bij lezingen en colleges deed ik dat vroeger ook altijd om te voorkomen dat ik door aandachtsverlies in slaap zou vallen. Nou, daar was vanmiddag weinig reden voor; Florieke Beelen, mezzo sopraan met aan de vleugel Abigail Richards zorgden voor een prachtig concert waarbij ik niet de minste neiging had om in slaap te vallen. Ik was vooral getroffen door hun interpretatie en uitvoering van enkele liederen van Hugo Wolff op tekst van Mörike. Het laatste lied van de vijf, "Verborgenheit", ontroerde mij zo sterk dat spontaan het: "prachtig!!", aan de haag mijner tanden ontsnapte toen het lied eindigde en de spanning was uitgedoofd. Net als gisteravond bij de uitvoering van "Werther" had Florieke mij stevig ontroerd.
Na de pauze vooral Smörrebröd zoals ik een voor mij onverstaanbare Scandinavische liedserie meestal  wat oneerbiedig omschrijf. Stenhammer en daarna even onverstaanbaar Russische liederen van Rachmaninov, mooi uitgevoerd en voor de pianist razend moeilijk. Genieten!
Na afloop konden we nog even met Florieke en Abigail van gedachten wisselen; dat is een ontzettend leuk aspect van de concertjes van "de vrienden".
Daarna door duister en regen terug naar huis.

Geen opmerkingen: