Tonnetjesdelle

Er hingen nog blauwe bosbessen aan de struiken

Keurig om 8 uur vanmorgen belde Ab aan; we hadden vandaag weer een "rondje Elspeet" gepland. Maar eerst een kopje thee voordat we vertrokken. Roos was er ook en we zaten genoeglijk met z'n drietjes te ouwenelen voordat we vertrokken. Het was prima wandelweer en we waren vlot in Elspeet. Ab wist nog hoe we de vorige keer hadden gelopen en we liepen die weg zo'n beetje terug, geholpen door het boekje met wandelingen over de Veluwe. Desondanks was het de GPS die ons naar de heide stuurde! Die lag er prachtig bij; de herfst is zo'n mooi jaargetijde; dat hadden Roos en ik ook al onlangs in Duitsland en zelfs in Italië ervaren.

We doorkruisten het uitgestrekte heide gebied; Ab wilde vervolgens naar de Noorderheide, hem bekend uit z'n NJN jaren en uit de tijd dat hij hier met zijn tweelingbroer Dick stiekem over het hek klom, af en toe achterna gezeten door een boswachter op een brommertje. We zochten en zochten naar een mogelijkheid om het omhekte terrein in te gaan. 

Ab bij de Tonnetjesdelle

Uiteindelijk kwamen we op een stuk van SBB, niet voorzien van een omheining en daar zijn we op goed geluk ingegaan. Er was nogal wat houtkap en tot onze verrassing kwamen we een soort waterloopje tegen; een brede goot van cement waar duidelijk water in geleid werd; nu stond het droog. Waar het voor diende was ons niet duidelijk maar het leek Ab waarschijnlijk dat het naar de Tonnetjesdelle zou leiden, een kunstmatig vennetje dat Ab nog kende van 40 jaar geleden en dat hij graag terug wilde zien. Dus liepen we door de goot waarbij we bij een hoog gelegen pomphuis kwamen waar het water opgepompt werd voor de verschillende gootjes. Uiteindelijk kwamen we inderdaad bij het vennetje; lag er prachtig bij in het herfstzonnetje. In de verte zagen we met behulp van de Swarovski een soort monumentje van steen opgetrokken. 

Bij het "monumentje"

Daar liepen we heen; hier vonden we verduidelijking; het betrof hier een voormalig landgoed van de familie van Beuningen, dezelfde familie van het museum Booijmans van Beuningen; schatrijke havenbaronnen net als Müller van de familie Kröller-Müller. Hij had hier inderdaad 3,5 km waterloop aan laten leggen in de dertiger jaren; nu werd dit oude cultuurgoed opgeknapt door een werkgroep uit Nunspeet. Het monumentje bleek een gemetselde hoop met keien.

Wij liepenop richtingsgevoel en met hulp van de GPS terug naar Elspeet. Daarbij kwamen we een roedel edelherten tegen. Ook een hoogzitter waarvan Ab het strikt noodzakelijk was dat ik erin zou gaan zitten voor een foto. Hij wilde vast mijn hoogtevrees testen. Die is sinds "Kreta" enkele jaren geleden niet zo manifest meer gelukkig.

Uiteindelijk kwamen we weer - en precies op tijd! - aan in Elspeet; het begon werkelijk vrijwel precies op dat tijdstip te regenen, eerst nog zachtjes maar lieverlee harder en harder. 

Eef in de hoogzitter.

Toen we terug reden naar de Bilt regende het pijpenstelen. Ab stuurde me nog een hele serie foto's en een link naar informatie over het gebied van de Noorderheide. Was een gezellige dag en we hebben 16 km gelopen; Ab was mild dit keer.