Wat een klein kontje

Met z'n allen in de boot. Foto Tjeerd Schuhmacher

 Vandaag weer eens riet helpen ruimen met de werkgroep Eilandspolder. Zeer vroeg uit de veren en ontbeten. De tas had ik al ingepakt. Op dringend advies van Ab had ik een regenbroek ingepakt; de laatste keren was ik tot op m'n naad nat geworden en verkild thuis gekomen; het animo om dit werk te doen werd daardoor niet vergroot. Maar voor vandaag was eigenlijk best aardig weer voorspeld; er zou maar zeer weinig regen vallen. Eigenlijk had ik die regenbroek maar voor de zekerheid meegenomen. Maar het herfstweer maakt zelf wel uit hoe het zich gedraagt.
Ab en ik ontmoetten elkaar als afgesproken op busstation Edam en gingen eerst taart halen in de Rijp; een enorme appeltaart werd ons door Corinne geschonken; dankjewel Corinne; hij smaakte als vanouds. Is toch wel een ontzettend leuke geste van haar; het stimuleert ons zeker om dit werk te doen.
We kwamen ons clubhuis, de werkschuur van SBB nog niet binnen of het begon te regenen. Ik aarzelde dan ook niet om de regenbroek, die ik van Roos had geleend aan te trekken. Kreeg hem maar nauwelijks over m'n dikke kont en dacht: ¨wat heeft ze toch een klein kontje"; tja daar weet ik alles van har har.

Aan het werk; ziet er al behoorlijk opgeruimd uit.

Het heeft mijn dag gered en daarmee vast en zeker ook mijn deelname aan deze werkgroep want het regende weer behoorlijk en ik zou anders voor de derde keer volkomen verkleumd en nat tot m'n naad naar huis zijn gegaan.
Nu verkleedde ik me na afloop en ging nog met Ab mee op bezoek bij de geblesseerde Rob om ook hem van een stuk appeltaart te voorzien. Goed om hem te zien en te spreken. Daarna bracht Ab me terug naar het busstation en keerde ik moe maar droog en tevreden huiswaarts.