Phaëton in Rhijnauwen

Phaëton op de zonnewagen

Gisteravond op uitnodiging van Roos naar een openluchtvoorstelling van een opera geweest; de opera "The day after" van Jonathan Dove, opgevoerd door "HollandOpera" op het fort Rhijnauwen bij Bunnik. Het is natuurlijk lang licht in deze tijd van het jaar; we moesten er al om kwart voor negen zijn vanwege een voorprogramma, dat overigens eveneens de moeite waard was. Om half tien begon de voorstelling.
In de inleiding werd gezegd dat de componist een reis had ondernomen naar Antarctica en van wat hij daar had gezien als effect van de klimaatverandering erg onder de indruk was en zich tot taak had gesteld om met dit thema een opera te maken. Hij deed dat aan de hand van de mythe van Phaëton, de zoon van de zonnegod die zijn vader de belofte ontfutselt dat hij de zonnewagen met de ontembare paarden mag berijden.
Verrassende muziek die wonderwel bij de sfeer paste; opvallend fraaie partij voor het slagwerk, prominente harp en tegen een achtergrond van blazers; er was slechts 1 strijkinstrument, een contrabas. Erg goed orkest en ook heel goede zangers en drie danseressen die in de cast meededen alsmede een groep varietee artiesten die acts deden in de voorstelling (en in het voorprogramma).
Het begint eigenlijk met het einde; de groep is op zoek naar voedsel; na de verwoesting die is gebeurd door de onverstandige daad van Phaëton is de wereld nagenoeg onleefbaar geworden; hier natuurlijk de beklemmende parallel met wat de mensheid momenteel moeder aarde aandoet.
En dan het bekende verhaal, zij het dat Phaëton als zoon van Phoebus, Apollo wordt opgevoerd. Klymene, zijn moeder vertelt hem dat hij de zoon van de zonnegod is. Phaëton gaat op zoek naar zijn vader in het zonnepaleis. Daar mag hij alles wensen wat hij maar wil; Phoebus toont hem de schoonheid van de aarde, maar Phaëton wil de zonnewagen besturen; zijn vader probeert hem van gedachten te doen veranderen; ook de anderen proberen dat, maar vergeefs. En de belofte van een god doet hij gestand.
En dan komt de prachtige scène met de zonnewagen, schitterend gewoon en dat in zo'n imposant decor van de schemer op het fort. Wie het verhaal kent weet dat de paarden ontembaar zijn en slechts door de zonnegod zelf in bedwang kunnen worden gehouden. Phaëton smeekt zijn vader hem te helpen; de hele wereld schroeit doordat hij de zon niet hoog in de hemelboog kan houden. Dan grijpt vader Phoebus in en op bijzonder imposante wijze, een enorme vlam in het decor en Phaëton is dood.
Ik heb genoten van deze opera ondanks dat een half uur voor het einde een regenbui naar beneden kwam. De cast ging gewoon door of er niets gebeurde terwijl het publiek zich tegen de regen trachtte te wapenen. Wij hadden ons erop gekleed; ik had een dikke winterjas en winterbroek aangetrokken en die kunnen wel wat water aan. Heerlijke avond; dankjewel Roos!