Dronken egel

Egel, niet dronken overigens

Deze week las ik in de Metro, het gratis ochtendblad van treinreizend NL het bericht over een egel die dronken was gevonden door mensen die daarvoor zelfs de dierenambulance hadden ingeschakeld; om je te bescheuren. Het beest had zich laveloos gesnoept aan een kapot gevallen en (uiteraard) niet opgeruimde fles advocaat. Dat laat je uiteraard gewoon op straat liggen zodat fietsers en andere dwazen die niet per auto gaan er lekker doorheen kunnen fietsen en lopen, maar dit gemopper ter zijde.
Jaren geleden hadden wij eveneens een dronken egel in de tuin; niet door een kapotgevalen fles advocaat maar door een berg pitten en schillen, afval van de wijnbereiding die ik ter compostering in de rododendronstruik had geworpen. Het beest lag klassiek bezopen op z'n buik met vier gestrekte poten bij de hoop kennelijk nog behoorlijk alcoholische narigheid. Ik dacht dat hij dood was, maar nee, bij nadering bewoog hij een voorpoot en krabde zich ermee op de kop; kennelijk een (bekend verschijnsel) stekende koppijn. Later in de dag was hij verdwenen. Maar de volgende dag had hij zich weer laveloos gevroten aan de alcoholische lekkernij, maar daarna ook weer gewoon weggewaggeld. Daarna heb ik hem nooit meer terug gezien. Aan een dierenambulance had ik eerlijk gezegd nooit gedacht. Wel heb ik die pittentroep in het vervolg eerst uitgespoeld met water voordat ik die ter compostering in de tuin gooide.