Gezellig daggie met Roos gewandeld: van Otterloo naar station Ede-Wageningen, een etappe van het Trekvogelpad. Ik dacht dat ik deze etappe al eens eerder had gelopen en hem toen heel bijzonder vond, maar dat was nu zeker niet het geval. Het begon al een beetje vervelend dat de aansluiting met de bus slecht was - had ik niet goed uitgezocht kennelijk - en dat de chauffeur een halte verder reed dan de bedoeling. We hadden eigenlijk te weinig tijd al met al en moesten stevig doorlopen. Maar de etappe viel ook tegen; nogal was asfalt zodanig dat we uiteindelijk maar een eigen route, zo'n beetje parallel aan het Trekvogelpad hebben gelopen.
Uiteindelijk hebben we de snelste weg naar het station maar genomen en daardoor de etappe ingekort. We waren weer vlot op het station; ik ben nog even m'n trimrondje gaan doen; nu ik de sleutel weer heb laten instellen ben ik weer fanatiek op de apparaten bezig, zodanig dat ik toch wel behoorlijk moe was.
Daarna naar huis. Snel een happie eten gemaakt en naar het zomerbridge; gezellig, Trees bleek ook lid van deze club te zijn en we hebben elkaar hartelijk begroet; ze wordt in december 90 als alles meezit; ze zag er patent uit. Ongelooflijk hoe vitaal sommige bejaarden toch blijven en mentaal zo bij de tijd. We hebben stevig klop gekregen van haar en haar maat. Lekker gespeeld maar toch weer laag geëindigd. Nou ja, het zij zo. Ik ging direct naar huis; zou weer vroeg op, maar vroeg me onderweg af waarom ik me zelf zo zat op te jutten. Dus was er alle tijd voor een glaasje wijn; gezellig toch?! Roos is lekker blijven slapen; kan ik haar verwennen met een uitgebreid ontbijt!
Uiteindelijk hebben we de snelste weg naar het station maar genomen en daardoor de etappe ingekort. We waren weer vlot op het station; ik ben nog even m'n trimrondje gaan doen; nu ik de sleutel weer heb laten instellen ben ik weer fanatiek op de apparaten bezig, zodanig dat ik toch wel behoorlijk moe was.
Daarna naar huis. Snel een happie eten gemaakt en naar het zomerbridge; gezellig, Trees bleek ook lid van deze club te zijn en we hebben elkaar hartelijk begroet; ze wordt in december 90 als alles meezit; ze zag er patent uit. Ongelooflijk hoe vitaal sommige bejaarden toch blijven en mentaal zo bij de tijd. We hebben stevig klop gekregen van haar en haar maat. Lekker gespeeld maar toch weer laag geëindigd. Nou ja, het zij zo. Ik ging direct naar huis; zou weer vroeg op, maar vroeg me onderweg af waarom ik me zelf zo zat op te jutten. Dus was er alle tijd voor een glaasje wijn; gezellig toch?! Roos is lekker blijven slapen; kan ik haar verwennen met een uitgebreid ontbijt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten