En wat nu?

Griekenland ten tijde van de
Peloponnesische oorlog

Gek hoor, zit ik hier in het mij zo vertrouwde hotel Pasiphae op Lesbos, Griekenland, rolt plotseling de Europese problematiek over je ontbijttafel. Roos had mij al gezegd, toen ik haar zaterdagmorgen vroeg aan de telefoon had dat er geen accoord was tussen de Europese financiële instellingen en de Griekse regering omtrent de aanpak van de Griekse schuldenlast. Derhalve zal de toegezegde 7 miljard euro niet ter beschikking worden gesteld en zou Griekenland failiet zijn, althans voor zover een autonome staat failliet genoemd kan worden.
Vanmorgen bij het ontbijt probeerde de hoteleigenaar de gasten enigszins gerust te stellen; de pin-automaten blijven voor buitenlanders geopend. Maar verder zijn de banken buiten werking; voor de Griekse economie een ramp natuurlijk want hoe kun je een economie nou alleen met cashgeld draaiend houden. Hij vroeg ons ook om zo'n 10 euro per dag te besteden in restaurant of bar opdat de nodige inkopen gedaan zouden kunnen worden. Eén van de gasten stelde al smalend voor om met de pet rond te gaan.

Zo ligt het er al tijden bij. Dat is echt Grieks.

Ik zat het zo eens aan te kijken; al die volgevreten westeuropeanen, ongeneerd met korte broeken en shirtjes over vette penzen die zich vol zitten te vreten en de hele dag liggen te luieren in de zon en daar tegenover dit vriendelijke Griekse volk met de hun eigen cultuur en mentaliteit die hun weg niet weten te vinden in de moderne wereldeconomie. Bondjes smeden en proberen om handig af te zijn en vooral voor eigen familie/dorp/eiland en vooral niet voor het landelijk collectief; dat is de cultuur, uiteraard gevormd in al die duizenden jaren dat Griekenland een eilandenstaat/stadsstaat was die slechts tot gezamenlijke actie overging als er een vijand van buiten kwam. De Perzen hebben dat ondervonden, denk maar aan de slag bij Thermopylae en Marathon, maar denk ook aan de Peloponnesische oorlog, zo fraai beschreven door Thucidides waarbij de stadsstaten elkaar te lijf gingen. Wij platlanders c.q. westeuropeanen hebben door de structuur van ons landschap zo'n andere cultuur en mentaliteit dat we de houding van de Grieken niet kunnen begrijpen.
En dan lees je in het nieuws en op Internet waarschuwingen voor diefstal en hoe je je daar als toerist tegen moet wapenen door je geld over het gezelschap te verdelen en kluisjes te gebruiken. Mijn hart huilt als ik dat lees. Jan van Lent, al jaren woonachtig hier op Lesbos meldde niet alleen: "Een Griek loopt niet", maar tevens: "Een Griek steelt niet". Hij liet zijn auto altijd gewoon van slot af ook al zat er dure fotoapparatuur in en hij was nog nooit bestolen.
En nu drijft de Griekse regering haar bevolking het bos in door haar als voorkeur aan te geven dat zij zich tegen het plan van de Europese geldschieters moet keren; hoe denkt men dan dat er een uitweg moet komen? Ik zou het betreuren als Griekenland de Eurozone uit zou gaan, nog wel het land waar Europa haar naam aan te danken heeft. Bondjes sluiten is de Grieken niet vreemd; wie weet aan welke borst ze zich nu willen gaan koesteren. Ik hoop maar dat de bevolking eieren voor haar geld kiest en niet de gewenste koers van haar regering zal volgen want dat betekent een doodlopende weg. We zullen zien.
En ondertussen verveel ik me rot zo in m'n eentje; kom ik ook eens aan lezen toe har har.
Plaatje afkomstig van deze site.