Varkensvlees van Sengersbroek

Een stel Bentheimer varkens, lekker ruim behuisd

Met het Dal Vrij abonnement en de Buurtbus kon ik tot op 30 minuten lopen bij boerderij Sengersbroek komen; ik werd verwelkomd door Peter Wijnen en Teresa Rahder. We hadden met elkaar kennis gemaakt bij de Dag van de Smaak, georganiseerd door Slow Food; bij die gelegenheid hadden we afgesproken dat ik langs zou komen om vlees en geconserveerde vleeswaren te komen kopen.

We spraken over onze gezamenlijke interesse: goed varkensvlees. Uit mijn Blog moge duidelijk zijn dat ik al lang op zoek ben naar smakelijk varkensvlees van NLse bodem. Een kwalitatief goed varkensvlees is eigenlijk nauwelijks te verkrijgen; natuurlijk is het vlees uit Andalucia van perfecte kwaliteit, maar ik ben al jaren uit op vaderlands, ouderwets varkensvlees zoals mijn vriend en voormalig collega jacques dat in de zeventiger jaren produceerde. Het Hollands landvarken, een prima oud-vaderlands ras is verdwenen werd mij ooit verzekerd door een deskundige, spreker namens de Stichting Zeldzame Huisdierrassen. Gelukkig was het Bentheimer varken nog niet verdwenen; er is een vereniging van boeren die met dit varken fokken en mesten. Peter Wijnen en Teresa Rahder doen dat op hun biologische boerderij Sengersbroek in Heusden (bij Asten, onder Deurne). Wat mij overigens opviel bij de wandeling naar Sengersbroek is dat er ontzettend veel varkensmesterijen stonden maar dat het absoluut niet stonk; dat is wel eens anders geweest; vroeger meed ik Brabant vanwege de vreselijke strontlucht. Maar dat is niet meer het geval. 

Alle ruimte voor de zeug en haar biggen

Bij Sengersbroek worden de dieren buitengewoon goed gehuisvest; de fokzeugen hadden ruime stallen en de biggen liepen er op natuurlijke wijze bij de zeug, lekker in ruim stro. Leuk gezicht die springende jonge beestjes. Kijkt u vooral even naar het filmpje.

We spraken over het ham productie proces en het rijpingsproces; over de beschikbaarheid van biologisch graan als diervoeder; de kwaliteit van het Bentheimer vlees dat veel voller van smaak is door het ouderwets hoge vetgehalte. Het water liep me al in de mond. En dat bleek niet ten onrechte.

Teresa leidde me rond en ik liep nog geruime tijd op het terrein; heel veel loopruimte voor de varkens in de buitenruimte; daarnaast is een belangrijk deel feitelijk natuurterrein; een paar poelen, met natuurlijke graskanten, bosjes die Peter ooit had aangelegd en die onderhoud behoeven. Ze waren op zoek naar vrijwilligers voor het effectueren van het beheer (feitelijk zoiets als de werkgroep Kwadijkse Vlot). Zo'n boerenbedrijf betekent heel veel werk en voor dit natuurbeheer zoeken zij bij voorkeur vrijwilligers die een zekere continuïteit kunnen bieden. 

Teresa voor de voorraadkast met Copa

Tot slot natuurlijk het proeven; een paar verschillende hammen proefde ik; die moesten nog verder rijpen gaf Teresa al aan, maar de fijne smaak is heel veel belovend. En toen de copa; ik wist niet wat ik proefde; vol van smaak, prachtig uitgerijpt, werkelijk perfect. Teresa sneed een kartonnetje hoog vol voor me en vroeg zich af of dat niet te veel was. "Nou dat zal niet zo oud worden hoor", verzekerde ik haar. Toen ik het vanavond aan Roos liet proeven was ze ook zwaar onder de indruk. Echt een product om trots op te zijn. Ik kocht ook een gevacumeerd stuk copa; ik zal Hugo vragen of hij dat bij zijn slager heel dun wil snijden voor me. Misschien kan er wel kruisbestuiving plaatsvinden als van Loo er net zo enthousiast over is als wij.