Jean Auel en sexuele voorlichting

Grottekening van een paard. Afkomstig van een grot in de Dordogne.

Misschien is het geen literatuur. Neemt niet weg dat ik de hele serie van Jean Auel genaamd "De stam van de holenbeer" met bijzonder veel genoegen heb gelezen. Tot mijn verrassing stond het laatst uitgekomen deel onlangs gewoon tussen de uit te lenen boeken bij de bibliotheek. Met genoegen het ik het meegenomen en in hoog tempo uitgelezen. In dit laatste deel "Het lied van de grotten" gaat het vooral om de magische grotten. En die zijn inderdaad magisch. De Dordogne is vanouds een streek waar ik graag kwam en nog steeds kom. Destijds toen ik nog over een auto beschikte reden An en ik langs al die grotten. De grot van de honderd mammoeten kan ik me nog precies voor het oog toveren; eindeloze brede gangen met enorme aantallen groot en klein getekende mammoeten. Of er ook andere dieren waren afgebeeld weet ik niet meer.

De serie is inmiddels aangegroeid tot zo'n zestal dikke boeken. Ik droom er graag in weg vanwege de schitterende beschrijving van het onbedorven landschap en de cultuur van de jager/verzamelaar die op indrukwekkende wijze wordt beschreven. Maar wat ik mij al lezende realiseerde was dat deze serie boeken ook een verrekte goede sexuele voorlichtingsfunctie hebben; vooral voor jonge vrouwen moet het een verademing zijn om te lezen hoe een tedere, op elkaar gerichte sexualiteit zich afspeelt. 

Mijn oudste dochter las de serie toen ze een jaar of 15 was denk ik. Ik heb de hele serie die ik toen had weggegeven omdat hij te veel ruimte innam; ik gaf hem aan de dochter van een kennis van me. Overigens had ik er geen seconde bij stil gestaan maar bedacht ik mij achteraf dat de serie wel erg expliciet was. Maar toen kon ik de boeken niet meer met goed fatsoen terug vragen. Ik hoop maar dat ze er wat aan gehad heeft.