 |
| Copa, bereid van Bentheimer varken van Sengersbroek |
Bij Teresa in de verkoopruimte van
Sengersbroek had ik al een paar plakjes geproefd, dus ik wist wat mij te wachten stond. Zo lekker kende ik de coppa slechts van de bezoeken aan Italië. In NL had ik zoiets niet eerder geproefd. Telkens als ik in de keuken kwam nam ik een plakje en liet het op m'n tong smelten; precies zoals ik dat altijd doe met de ragfijn gesneden Jamon Iberico van mijn Andalusische vrienden uit de streek rond
Jabugo. De geur was prima en de kruiden waarmee de coppa was ingesmeerd deden het aroma geen kwaad, in tegendeel. Maar het is toch vooral de kwaliteit van het varkensvlees die het uiteindelijk te bereiken aroma bepaalt.
Inmiddels heb ik al wat vlees verwerkt in een bonenschotel; een bloedworst ligt te wachten om te worden verwerkt in de "Fuhrmannskost", een boerenschotel van gebakken ui, aardappel en bloedworst. Ik doe daar dan altijd nog wat bruine bonen doorheen om het tot boerenkost te maken.
Een Bentheimer varkenshaasje ligt te wachten op een vergelijking met de "Pluma", het lekkerste varkensvlees dat ik ken, afkomstig van de Spaanse varkens.
En dan maar proberen om niet te dik te worden?!
1 opmerking:
Hé Ferry! Ik heb je gevonden (was het adres kwijt). Nu kan ik een link maken naar jouw leuke praktische, breed geinteresseerde, genotvolle, blog.
En copa schrijft men als Coppa.
Mag het eigenlijk niet zo noemen. Wel; gedroogde ham van de schouder.
Om de jonge ham een extra "bite" te geven gaan we hem lichtjes roken.
Dag Ferry, we zijn benieuwd naar je ervaringen met het vers vlees en zien je graag weer komen!
Overigens; ik heb in de Purmer gewoond, of hadden we het daarover al gehad? Het gaat al klonteren. Groeten aan Roos,
Teresa
Een reactie posten