Arrogant als een volbloed Castiliaan staart hij je aan: Garcilaso de la Vega, el Inca (1539-1616). Geboren in het huidige toeristenoord Cuzco, destijds een belangrijke stad van het Inca rijk, als zoon van een Spaanse veroveraar en een Inca prinses. Wat een onvoorstelbaar leven heeft deze man gehad. Als kind verscheurd tussen de verhalen van het volstrekt onder de voet gelopen magistrale Inca rijk en de veroveraars. Citaat uit de mond van de Inca's: "Van heersers zijn we tot vazallen gemaakt".
Als twintigjarige de enorme reis naar het onbekende Spanje gemaakt na een reis door de Andes, door woestijnen en over zee en zich daar gevestigd in Andalucia bij Cordoba in het stadje Montilla. O tijdsbeeld, daar kwam hij na het vertalen van een boek over de neoplatoonse filosofie uit het Italiaans in aanraking met de Inquisitie. Altijd die rare invloed van de Rooms katholieke kerk. Maar het belangrijkste dat hij schreef waren de verschillende werken die nu nog een belangrijke, zij het sterk gekleurde, informatiebron zijn over de Inca cultuur, waaronder "Comentarios reales". In het Nederlands bewerkt door Mr. W.J. van Balen onder de titel Het rijk der Inca's. (Helaas is die bewerking niet eenvoudig te verkrijgen.)
Sterk gekleurd, want naar Inca-gewoonte werden alle tekenen van barbaarsheid als mensenoffers weggelaten. De geschetste historie van het Indiananvolk wordt ten onrechte gekenmerkt door vreedzaamheid en altruïsme, dat, aldus Vargas, een algemeen kenmerk is van zichzelf rechtvaardigende en stichtelijke geschiedenissen.
Door deze onterechte voorstelling van zaken ontstond later wellicht een verkeerd beeld van de "edele wilde", zoals later door Rousseau werd geschetst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten